Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Κρατώ στα χέρια μου μια Polaroid και νιώθω μια χαρμολύπη, βλέποντας τα πρόσωπά μας. Μια φωτογραφία της “στιγμής” που πήρε ώρες να τη φανταστούμε, να τη σκηνοθετήσουμε. Να ποζάρουμε, να ρυθμίσουμε το φωτισμό. Να μοιάζει ανέμελη, απλή και καθημερινή. Να δείχνει χωρίς κόπο, αβίαστη, ατημέλητη, αληθινή. Μια φωτογραφία που θα κρεμάσω στο ψυγείο πίσω από […]
– Σε χτύπησε; – Όχι σκόνταψα και χτύπησα στο κομοδίνο. Κάπως έτσι δικαιολογούσα τα σημάδια, σε όλους εκείνους που έβλεπαν το σαστισμένο μου βλέμμα και τον τρόμο αλλά δεν ήξεραν τι κρύβει πίσω της η σιωπή. Μπορείς να μαντέψεις, μα δε θα το παραδεχτώ ποτέ. Ήσουν ο άντρας μου. Αυτός που μ’αγαπούσε, με φρόντιζε. Τίμιος, […]
Θυμάσαι πώς αγγίζονται οι ψυχές; Πώς χορεύουν αισθησιακά σαν πυγολαμπίδες, αέναα, αργά πριν σμίξουν. Δυο ψυχές που ανταμώθηκαν κι έσμιξαν δε χωρίζουν ποτέ. Κουβαλάνε πάντοτε ένα κομμάτι η μια της άλλης. Εκεί που για λίγο ακούμπησαν. Μάλλον δε θυμάσαι. Από τη μια θέλεις να θυμηθείς για λίγο τι είναι ο έρωτας. Ξέρεις… πώς σε κοιτάζουν […]