Φέρνω στο αυτί μου την φθαρμένη φιγούρα θεάτρου σκιών, όχι για να μου πεί τα γνωστά του βάσανα και πώς τα μάτια του “μαυρίσανε”, αλλά θέλω να αφουγκραστώ την εποχή της αθωότητας σου… τότε που την έβαζες στην κωλότσεπη να κάνει παρέα με την τσατάλα σου και τα ιρίκια που με κόπο είχες “δανειστεί” από […]

Όποτε τελειώνει ένα κομμάτι της ζωής μου και αρχίζει ένα άλλο… νιώθω όπως ένιωθα… όταν τελείωσα το δημοτικό και περίμενα το καλοκαίρι… για να πάω στο Γυμνάσιο… Έχω φόβο και αγωνία για την συνέχεια, λαχτάρα για ό,τι καινούριο θα συναντήσω… και όλα αυτά χωρίς απαραίτητα να “νοιάζομαι” για τα μαθήματα που θα “πάρω” την νέα […]

αυτόν τον ΜΗΝΑ βρήκα το ΝΗΜΑ και λέω ΑΜΗΝ