Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Έμαθα να λέω ψέματα. Δεν ξέρω αν το έκανα με επιτυχία, αλλά δε μου άρεσε. Τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει, ήταν πάντα τα δικά σου. Γι’ αυτά τα μάτια γύρισα. Απλά δε θέλω να το παραδέχομαι γιατί είναι παιδιάστικο, χαζό και χωρίς νόημα (όπως τα περισσότερα πράγματα που κάνω και λέω – έτσι […]
Να σ’ αγαπούν χωρίς να σε κρίνουν. Να σε αποδέχονται γι αυτό που είσαι. Αυτό να ψάχνεις να βρεις στους ανθρώπους κοντά σου. Να είσαι για εκείνους τόσο σημαντική όσο εκείνοι για σένα. Να κάνουν θυσίες όταν χρειάζεται, γιατί ξέρουν πως θα έφτανες στην άλλη άκρη του κόσμου για αυτούς. Να είσαι πιο σημαντική από […]
Λοιπόν, το φιλοσόφησα, μικρή μου αγάπη. Μικρή – ευτυχώς – γιατί δεν πρόλαβες να τρανέψεις. Μου αρέσει αυτή η λέξη. Μου θυμίζει τη γιαγιά μου. Γενικά αγαπώ και κάθετι παλιό. Εκτός από σένα. Γιατί κι εσύ τώρα πάλιωσες, γίνεσαι σιγά σιγά ανάμνηση. Μα αντί να ομορφαίνεις όσο πας ασχημαίνεις. Και παύω σιγά σιγά να σ’αγαπώ. […]
Προσπαθώ να σε σβήσω και σβήνω στην προσπάθεια. Οι μηχανές από το φουλ στο ρελαντί. Σε λίγο τις βλέπω απλά να σβήνουν. Πόσο με κουράζει αυτή η προσπάθεια. Η προσπάθεια γενικά. Ήσουν ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα. Έτσι λέω να αρχίσω να σε σκέφτομαι. Μετά σταμάτησες να είσαι διάλειμμα, έπαψες να είσαι ευχάριστο και στο τέλος […]
Φεγγάρια καινούρια, λες, θα μας ανοίξουν ορίζοντες καινούριους. Στα νέα ξεκινήματα εναποθέτεις τις ελπίδες σου. Ποτέ. Είχα μάθει να μη λέω “ποτέ” μαζί σου. Είχα μάθει. Έτσι είπα. Μα δεν έμαθα τίποτα. Ανεπίδεκτη. Κι εσύ κακός δάσκαλος. Ποτέ. Γεμίζουν τα φεγγάρια και το βλέπεις, δε θα ξανασυναντηθούμε. Δε θα ξανασυστηθούμε. Όλα στη ζωή κάνουν τον […]
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα κορίτσι που έγραφε. Την πρώτη φορά – γιατί όλα κάπως ξεκινάνε – είχε χαθεί απο τη ζωή της ένας άνθρωπος που είχε χρόνια να τον δει, έμοιαζε να είναι αιώνες. Μήτε αδερφός ήταν, μήτε έρωτας, μονάχα ένας φίλος παιδικός που είχανε μοιραστεί παιχνίδια και αταξίες. Σαν χαθούν οι […]
Τώρα πάει. Ό,τι ήταν να γίνει, έγινε. Πάει, σου λέω. Μη μετανιώνεις. Νιώσε λιγάκι ελεύθερη. Έτσι είναι όταν βγάζεις από τη ζωή σου κάτι που σε τραβάει πίσω. Μη διανοηθείς να αλλάξεις γνώμη, μη διανοηθείς να στενοχωρηθείς, μη διανοηθείς να σκεφτείς, πώς θα νιώσει. Όχι. Το πάτησες το κουμπί, Κιμ. Μην αναμένεις εκκρήξεις και καταστροφές. […]
Φυσάει πολύ κι απόψε. Σα να φθινοπώριασε ξαφνικά στο νησί. Να βρέξει θέλω. Να χειμωνιάσει ξαφνικά, να πάμε σπίτι. Εκεί που βρίσκεις καταφύγιο στα δύσκολα. Εκεί που δε χρειάζεται να κρύβεσαι. Εκεί που σε μάθανε να τα καταφέρνεις μόνη. Εκεί, που γύρω σου υπάρχει μια αγάπη, που σ’ αφήνει ελεύθερη και σε σπρώχνει να υπερβείς […]
Δεν θα μιλήσω για την αλήθεια. Αυτή πονάει. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που τους αρέσει να την ακούνε, οι περισσότεροι την σιχαίνονται. Ίσως κάποιοι κάνουν μια προσπάθεια, προσποιούμενοι ότι δέχονται μια αλήθεια κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Οι υπόλοιποι ούτε να την ακουμπήσουν. Η καθαρή αλήθεια της ψυχής, φτιάχτηκε για τους εκλεκτούς. Δεν θα […]
Ζω τη ζωή μου. Γράφω για τη ζωή μου. Μα σου ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα. Όχι μόνο σε σένα, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ούτε καν μονάχα στους άντρες που πέρασαν από εδώ κάποια στιγμή στο παρελθόν. Ανήκουν σε όλους εκείνους που με χτίσανε. Κι ήταν πολλοί, αν καθίσω να το αναλογιστώ λίγο παραπάνω. Λίγο οι […]
Πρώτα “εσένα” Είναι οι νύχτες στο μπαλκόνι, που μου λείπουν. Κρύα μπύρα στο χέρι, χαλαρή μουσική από μέσα, κεριά αναμμένα και κουβέντα μέχρι το χάραμα. Είναι ο ήχος της φραπεδιέρας το πρωί, που με ξυπνούσε, όταν δεν έλεγα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Και έπειτα το ψυγείο να ανοιγοκλείνει, ο ήχος από τα παράθυρα να […]
Ήταν κάποτε μια λέξη, καθισμένη στη γωνιά της και περίμενε. Έβλεπε κάθε μέρα όλες τις άλλες λέξεις να γράφουν ιστορία. Όχι μόνο μία ιστορία… πολλές, άλλες δεμένες άρρηκτα μεταξύ τους, άλλες διαδραματίζονταν απλά παράλληλα. Ήτανε – που λες – εκείνη η λέξη μόνη της και οι άλλες δεν της κάνανε συντροφιά. Ρωτούσε τον Αφηγητή θλιμμένη […]