Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτή η κακιά συνήθεια. Ίσως αν μου κάνουν μεταμόσχευση μυαλού και ξεχάσουν να μου βάλουν το καινούργιο. Ίσως τότε σταματήσουν να υπάρχουν σκέψεις, δεύτερες, τρίτες, δέκατες πέμπτες. Ίσως τότε αρχίσω να κοιμάμαι πιο ήσυχος τα βράδια χωρίς να νιώθω το μυαλό μου μουδιασμένο. Σκέψεις συνεχώς στο μπακ γκράουντ που […]
Αναρωτιέμαι που και που αν σε έχω ξεχάσει, αν μπορώ να σε σβήσω σαν να μην υπήρχες ποτέ. Απορώ πως γίνεται να συνεχίζω τη ζωή μου, χωρίς εσένα. Τη συνεχίζω. Ναι. Και χαμογελάω πολύ κι αληθινά. Βγαίνω με φίλους, διασκεδάζω, φλερτάρω, γνωρίζω ανθρώπους, κάνω όλα εκείνα που αγαπώ να κάνω για μένα. Δουλεύω πολύ και […]
Στις ηλιόλουστες μέρες μου, η θάλασσα έξω από το παράθυρό μου, μου φωνάζει καλημέρα. Κι έχει τον ήχο της φωνής σου. Ήρεμη, καθαρή και βαθιά, καταγάλανη, όπως τα μάτια σου. Έτσι δε μου λείπεις κάθε φορά που είσαι μακριά. Σε εκείνο τον ήχο του νερού που ακουμπά απαλά την αμμουδιά, τη βρέχει λιγάκι κι αφήνει […]
Φέρνω στο αυτί μου την φθαρμένη φιγούρα θεάτρου σκιών, όχι για να μου πεί τα γνωστά του βάσανα και πώς τα μάτια του “μαυρίσανε”, αλλά θέλω να αφουγκραστώ την εποχή της αθωότητας σου… τότε που την έβαζες στην κωλότσεπη να κάνει παρέα με την τσατάλα σου και τα ιρίκια που με κόπο είχες “δανειστεί” από […]
Σου είχα ζητήσει να μη με πληγώσεις. Θυμάσαι; Σου είχα πει, πως ήμουν έτοιμη, να σου χαρίσω τα πάντα. Άλλωστε αυτό είμαι. Αυτό κάνω. Όλα ή τίποτα. Και τα δίνω όλα. Το τίποτα δεν ήτανε ποτέ επιλογή. Το τίποτα είναι για εκείνους που λογίζονται. Εγώ μονάχα νιώθω. Είμαι ένας άγγελος, έλεγες, και μου λείπει μονάχα […]
Όποτε τελειώνει ένα κομμάτι της ζωής μου και αρχίζει ένα άλλο… νιώθω όπως ένιωθα… όταν τελείωσα το δημοτικό και περίμενα το καλοκαίρι… για να πάω στο Γυμνάσιο… Έχω φόβο και αγωνία για την συνέχεια, λαχτάρα για ό,τι καινούριο θα συναντήσω… και όλα αυτά χωρίς απαραίτητα να “νοιάζομαι” για τα μαθήματα που θα “πάρω” την νέα […]
αυτόν τον ΜΗΝΑ βρήκα το ΝΗΜΑ και λέω ΑΜΗΝ
Βαδίζω σε ένα μονοπάτι μοναχικό, χαμένη στις σκέψεις μου, σε όνειρα που έκανα από παιδί κι όλο φοβάμαι πως τα πρόδωσα, τα ξέχασα, τα άφησα πίσω. Μεγαλώνω, μαμά. Δεν είμαι πια παιδί και φοβάμαι. Δε γερνάω. Αλλά μεγαλώνω κι ο κόσμος δε με ρωτάει τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Ενήλικο παιδί με λες. Κάπου στα […]
Παρασκευή βράδυ. Δρομολόγια, εκδοτήρια, εισιτήρια, οθόνες, αίθουσες αναμονής, βαλίτσες, τσάντες. Άγχος για να προλάβω, Απίστευτη χαρά να σε δω. Ανυπομονησία. Φως στα μάτια μου. Ένα τρένο να τρέχει σε ράγες σκουριασμένες, πολυκαιρισμένες, να με ζαλίζει, καθώς σου γράφω και ταλαντεύεται, επιταχύνει. Να φτάσω, Θεέ μου… κοντά σου, μαζί σου. Νύχτες ατέλειωτες, σκοτάδι πηχτό, στο πουθενά, […]
Δως μου το χέρι σου κι άσε με να σου δείξω τι πάει να πει μοιράζομαι. Όχι, όχι. Δε θέλω να γίνω η γυναίκα της ζωής σου… Το ξέρω πως είμαι περαστική, όπως όλοι μας άλλωστε. Είναι μονάχα που πνίγομαι. Κι έχω ένα κόμπο στο στομάχι. Είναι, βλέπεις, που έχω γεμίσει μέσα μου με πεταλούδες, […]
Διασταυρώσεις, διακλαδώσεις κι ένα κουβάρι φλέβες. Μια διαδρομή, ανάμεσα στο τίποτα και τη μοναδικότητα. Προσεγγίζουμε το μέλλον κοιτώντας πάντα το παρελθόν. Μια ταινία παιγμένη χιλιάδες φορές προς τα πίσω, μετατρέπει τις τελείες σε αποσιωπητικά και κάθε σιγουριά γεννά ένα ερώτημα.
Στη φυγή κρύβονται οι ευθυνόφοβοι. Το ξέρουμε καλά και οι δυο. Ξυπνάω το βράδυ λουσμένη στον ιδρώτα κι είναι απλά χειμώνας. Η θέρμανση κλειστή και το διαμέρισμα μοιάζει ψυγείο. Η ανάσα μου ζωγραφίζει σύννεφα. Σε μια αναπνοή πονάνε τα πνευμόνια μου. Κι εγώ φοβισμένη και μόνη. Σε ένα μέρος που δεν μπορώ να αποκαλέσω σπίτι. […]