Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Κάποτε στο σώμα μου ζούσε μια ξένη. Είχε ψυχή αλλά δεν είχε ζωή. Χαμένη ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό. H ύπαρξή της μεταπηδούσε από το ένα στο άλλο με την ταχύτητα του φωτός. Κάθε μέρα, λεπτό, δευτερόλεπτο, χιλιοστό του δευτερολέπτου… καλούταν να επιλέξει ανάμεσα στους δυο κόσμους… Aλλά φοβόταν τόσο πολύ να πάρει μια […]
Με καταχώρησες στα απωθημένα. Εκεί με καταχώνιασες νομίζεις, τακτοποιώντας τις υποθέσεις σου, ίσα να βάλεις τη ζωή σου σε σειρά. Ξέρω οι αλλαγές κι οι ανακατατάξεις είναι μεγάλες κι ήθελες κάτι ήσυχο απλά να κρατά το μυαλό σου σε λήθαργο για να ξεκουράζεσαι. Ε δεν είμαι έτσι. Πώς να γίνει; Ξέρω πως με ψάχνεις. Κάθε […]
Ημέρα πρώτη Γιατί πηγαίνω πάντα και ερωτεύομαι συναισθηματικά απρόσιτους ανθρώπους; Γιατί φοβάσαι, ηλίθια! Γιατί είναι πολύ εύκολο να φύγεις από αυτούς, όταν το θελήσεις. Δεν έχεις να χάσεις κάτι. Και τι να χάσεις δηλαδή από κάποιον που φοβάται πιο πολύ κι από σένα; Σκέψου! Πιο πολύ από σένα. Που θέλεις να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου […]
Ένα μαύρο σύννεφο, χάδι στα μαλλιά μου. Στιγμές απόλυτης ευτυχίας, εκεί που αγγίζεις το απόλυτο σκοτάδι. Παράθυρα ερμητικά κλειστά και μια πόρτα ορθάνοιχτη. Μυστική συμφωνία με φαντάσματα που με νίκησαν. Κι όποιον δρόμο κι αν πάρω θα’ ναι λάθος.
Δεν θα σου μιλήσω για έρωτες κι αστικά παραμυθάκια. Θα σου μιλήσω μόνο για αλήθειες. Όπως αυτή τη γαμημένη ανάγκη των ανθρώπων για ολοκληρωτική αποδοχή. Για την ανάγκη σου, να ξέρεις ότι με κάποιον, κάπου εκεί έξω, μπορείς να μοιραστείς τις πιο βρόμικες και μύχιες σκέψεις σου και να μη σε κρίνει . Να σε […]
Κι αν φύγεις, καλή σου ώρα. Δεν θα σε κρατήσω. Εισαι λεύτερος. Κι αν μένεις εδώ, θα’ ναι επιλογή σου. Η συνήθεια με πληγώνει.
Ήθελα να μου φωνάξεις “Μείνε.”, “Μη φεύγεις.”. Αλλά μπα. Τίποτα. Φταίει που σου είχα πει πως τα θέλω “Όλα ή τίποτα.”, και αποφάσισες να με αφήσεις με το δεύτερο. Ή μάλλον όχι, μου άφησες λίγες τύψεις. Είχα αλλάξει την κοσμοθεωρία μου για λίγες στιγμές μαζί σου. Όλα μου τα “ποτέ” κι η ηθική μου πήγαν […]
Μοιάζει απόψε η μοναξιά πιο οδυνηρή από ποτέ, καθώς γεμίζει τα δωμάτια με την ασφυκτική παρουσία της. Να’ τανε καπνός από τσιγάρο, θα’ φευγε από το ανοιχτό παράθυρο. Μα δεν είναι. Στη σκέψη πως θα’ τανε απόψε, αν ήσουν εδώ, εκείνη χορεύει σα δαίμονας τριγύρω και γελά σαρδόνια. Θα τη συνηθίσω κάποια στιγμή, θα την […]
Κοιμήθηκα σαν παιδί μετά από καιρό. Ήσυχα κι αγνά, μα δίχως την αγκαλιά σου. Βαθιά και χωρίς όνειρα, χωρίς πολύτιμα φορτία στο μυαλό μου, μήτε ανάγκες, ούτε καν εύθραυστα νοήματα που τους έπρεπε προσοχή. Άφησα στην άκρη τα συναισθήματα και τις σκέψεις, να βρω λιγάκι λήθη. Να λησμονήσω αμαρτίες και λάθη, να αφήσω λίγο χώρο […]
Πρώτη φορά τον έβλεπα. Στο ορκίζομαι. Κι ας τον είχα δει ξανά χιλιάδες. Πώς δεν τον είχα αναγνωρίσει; Ακόμα απορώ. Μάλλον δεν είχα δει τα μάτια του. Μόλις τα αντίκρυσα πρώτη φορά, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η θάλασσα κι ο ουρανός μαζί σε ένα βέρτιγκο. Να μην ξεχωρίζεις ποιο είναι το καθένα […]
Πέφτουν αστέρια απόψε και μοιάζει τούτη η βροχή, σαν ξεχασμένα πυροτεχνήματα, που σκάνε να φωτίσουνε το σκοτεινό ουρανό μας. Στην αγκαλιά σου, σε μια παραλία αμμουδερή, Αύγουστο μήνα με δροσιά, με το κεφάλι μου γερμένο στα μπράτσα σου και το κορμί μου μαζεμένο σα μωρού, μπλεγμένο στο δικό σου, μυρίζει ο αγέρας ιώδιο και το […]
Σε ένα μπανάκι βραδινό, στην αγκαλιά μιας θάλασσας βαθιάς και σκοτεινής, σαν τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά του κόσμου, βουτάμε σε μια ελπίδα κι έναν έρωτα απύθμενο, γυμνοί από κάθε φόβο, κάθε έγνοια, κάθετι που μας κρατάει πίσω, μονάχους και απέλπιδες, τρομαγμένους και μελαγχολικούς. Με ένα φεγγάρι που σιγά σιγά αδειάζει, θυμάμαι να σεληνιαστώ και […]