Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Σε καταστρέφω Μέρα με τη μέρα. Σε βασανίζω ανελέητα Κι ο πόνος που αντικρύζω στα μάτια σου δε με σταματά. Κι ας πονώ εγώ πιο πολύ, Κι ας με ματώνει αυτό ο πόνος. Με μισώ. Σου το ορκίζομαι. Με μισώ. Γιατί δεν μπορώ να με σταματήσω, Δεν υπάρχουν πια φρένα. Και σε πληγώνω Εσένα, τον […]
Απέναντί μου εκείνο το πρόσωπο, Πίσω από τις διπλές, βαριές σιδεριές. Μας χωρίζουν πολλά, Μα αναπνέουμε τον ίδιο βαρύ, υγρό, πνιγερό αέρα, εδώ στο υπόγειο. Ίσως μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν ξέρω, δεν του μίλησα ποτέ. Μπορεί ακόμα να πιστεύουμε στην ίδια ιδέα, Να’ χουμε τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αξίες, την ίδια φιλοσοφία. Άραγε […]
Μπροστά μου απλωμένο ένα παιδικό, χρωματιστό παζλ με τις πριγκίπισσες των κινουμένων σχεδίων που όλοι αγαπήσαμε σαν παιδιά. Αυτό το παζλ με βάζει σε σκέψεις… Τι είναι ένα παζλ; Ένα παιχνίδι θα μου πεις… Ένα παιχνίδι με μικρά, μικρά, άλλες φορές μικροσκοπικά, διαφορετικά, άνισα σκόρπια κομματάκια στο πάτωμα του δωματίου αραδιασμένα, που αν βρεις ποια […]
Είναι η μέρα σήμερα σαν ένα παλιό κιτρινισμένο κομμάτι επιστολόχαρτου, λερωμένο με το σκούρο μπλε μελάνι, ξεβαμμένων από την πάροδο του χρόνου, γραμμάτων. Ο ουρανός σκονισμένος κι η ατμόσφαιρα θολή, όπως πλανάται και χορεύει γύρω μας η γύρη, σαν απογειώνεται από τις ανθισμένες κερασιές με το φύσημα του ανέμου. Λευκά πέταλα των λουλουδιών ανεμίζουν στην […]
Βγάζω τη μάσκα που φορώ ολημερίς. Κάθε βράδυ καθισμένη σε μια πολυθρόνα μπροστά στον καθρέφτη. Οι κουρτίνες κλειστές, σκούρες, βαριές, βελούδινες, Κλείνουν μέσα στο δωμάτιο κάθε φως, κάθε εικόνα, κάθε κίνηση, κάθε χρώμα. Βγάζω τη μάσκα μου, σιδερένια κι ατρόμητη, Ατάραχη, σκληρή, μ’ ένα ειρωνικό μειδίαμα στην άκρη των χειλιών μου. Τα φρύδια αυστηρά σηκωμένα […]
Τρισδιάστατες απεικονίσεις πασχίζουν να αντιγράψουν και ν’ αποδόσουν τον κόσμο μου, Να τον τυπώσουν στο χαρτί ή να τον αποθηκευσουν σ’ενα σύννεφο Για να τον γνωρίσεις κι εσύ, Για να μπορείς να βρεις το δρόμο να μ’ επισκεφθείς, Για να ζήσουμε περιπέτειες στην έρημο με καραβάνια και καμηλιέρηδες, Για να πιούμε νερό σε οάσεις, σκυμμένοι […]
Ασυνάρτητες σκέψεις τρέχουν στο μυαλό μου αγώνες ταχύτητας. Κι εγώ προσπαθώ να δουλέψω, να συγκεντρωθώ, να νιώσω. Σαν αυτόβουλα όντα με δική τους υπόσταση και θέληση τις φαντάζομαι αυτές τις σκέψεις, ανεξάρτητες και με αυτοπεποιήθηση, να προσπαθούν να επιβληθούν η μια στην άλλη, να μπλέκονται σε πόλεμο για να επιβιώσουν και να κυριαρχήσουν. Δυναμικές και […]
Πέρασα να σου πω μια καληνύχτα. Είχα τόση ανάγκη να δω το πρόσωπό σου. Ένα γνώριμο, οικείο πρόσωπο. Ας είσαι και εκνευρισμένος, ας είσαι και κουρασμένος, ας είσαι χαρούμενος, ας είσαι θλιμμένος… Δεν αντέχω τη μοναξιά. Γι’ αυτό ήρθα. Για να δω έναν άνθρωπο δικό μου. Ένα πρόσωπο σκαμμένο από τη δουλειά, με ρυτίδες γεμάτες […]
Είναι κι απόψε ένα από εκείνα τα βράδια που ξαπλωμένος στο άδειο κρεβάτι σου, κοιτάζεις με απόγνωση το ταβάνι του καπνισμένου δωματίου. Ο καπνός των τσιγάρων σου αιωρείται παιχνιδιάρικα, πότε από το τσιγάρο που’χει σταθμεύσει στα χείλη σου, πότε από το άλλο που ξεκουράζεται στο τασάκι. Μυρίζει ξενοδοχείο και καπνός. Μυρίζει και λίγο μοναξιά. Μυρίζει […]
Η νύχτα είναι σύμμαχος… Το σκοτάδι αφήνει απαλά το μανδύα του. Ένα μαγικό μανδύα που καλύπτει τα πάντα, Κρύβει τα πάντα. Το παραμικρό φως μπορεί να φέρει αποκαλύψεις, αλήθειες, Να σπάσει το γυάλινο τοίχο που σε προστατεύει. Ή τουλάχιστον αυτό νομίζεις… Η νύχτα είναι σύμμαχος. Η νύχτα είναι μαγεία. Να είσαι εσύ. Να είσαι ελεύθερος. […]
Σαν πέφτει η νύχτα, Μανδύες και πέπλα απλώνει το σκοτάδι. Απόψε δεν έχει φεγγάρι, Μήτε άστρα να φέγγουν αχνά. Δίχως φως αυτό το βράδυ, Κατάλληλο για αμαρτίες κι εγκλήματα. Δεν μας βλέπει κανείς. Κανείς δεν ξέρει. Κανείς δε θα μάθει, Ποτέ. Τα φώτα των δρόμων είναι σβηστά. Το ίδιο και τα φανάρια του καπηλειού. Απόψε […]
Μικραίνω κι όλο μικραίνω ώσπου γίνομαι μια σταλιά. Μια κουκκίδα στο άπειρο. Ο κόσμος στροβιλίζεται γύρω μου με μανία και το κεφάλι μου βαρύ. Θυμίζει πρωινό ξύπνημα έπειτα από μια βραδιά με τρελό μεθύσι. Φοβάμαι τα ανεξίτηλα χρώματα που πληθαίνουν και λαμπυρίζουν γύρω μου βιαστικά σαν αμέτρητες πυγολαμπίδες και πνίγομαι. Όσο μικραίνω τόσο πνίγομαι, σαν […]