Αν μου λείπει κάτι, εκείνα τα βράδια της Παρασκευής που μένω σπίτι μετά από μια κουραστική εβδομάδα στη δουλειά, είναι το πράσινο χρώμα των ματιών σου. Θυμίζει λιβάδια απάτητα και θέλω τόσο να τα περπατήσω, να χαθώ εκεί, να χαλαρώσω, να αφεθώ… Έτσι μονάχα να κοιτάζω τα μάτια σου, να μπαίνω σε ένα όνειρο, να […]

Δεκανίκια δε χρειάστηκα ποτέ. Μήτε θα χρειαστώ. Στο λέω. Να το ξέρεις και στο μυαλό σου να το βάλεις καλά. Κι αν κλάψω ποτέ δε θα το μάθεις. Κι αν ουρλιάξω μόνη στην απελπισία μου δε θα με ακούσει κανείς. Στον πόνο και στις μάχες πάντα όρθια. Δε θέλω στήριγμα κανένα. Δεν προσκυνώ. Ελεύθερη ως […]

Στις κρύες νύχτες του χειμώνα που το κρεβάτι μοιάζει πιο άδειο και ακόμη περισσότερο κρύο, παλεύεις με τα σεντόνια, που ακόμη για κάποιον παράξενο λόγο μυρίζουν το άρωμά της. Κοιτάζεις το άδειο μαξιλάρι δίπλα σου και βλέπεις το πρόσωπό της, εκείνο που σου χαμογελούσε το πρωί, όταν άνοιγες δίπλα της τα μάτια σου, πάντα θυμωμένος […]

Πόσες συγγνώμες να ζητήσω, όταν νιώθω πως δεν τις αξίζω; Πόσες φορές να παρακαλέσω για συγχώρεση, όταν εγώ δε θα σου τη χάριζα σε καμία περίπτωση; Στο είπα πως είμαι σκληρή. Πως μπορώ να σε πληγώσω είτε κατά λάθος είτε επίτηδες. Και το πιο σημαντικό είναι πως η συγχώρεση δεν ανήκει στα προτερήματά μου. Και […]

– Ψάχνεις το τέλειο, εκείνο που δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει ποτέ. Δεν υπάρχει τίποτα αψεγάδιαστο, πουθενά δε θα ανακαλύψεις την τελειότητα. Ανικανοποίητη πάντα θα’ σαι, γιατί δεν βρίσκεις αυτό που τόσο θέλεις, αυτό που με μανία αναζητάς. Δυστυχισμένη, γιατί αυτή είναι η μοίρα του ανικανοποίητου, και δυστυχισμένους θα κάνεις τους γύρω σου. Αυτούς […]

Προσπαθείς κάτι να μου πεις και δεν τα καταφέρνεις, μα εγώ δεν μπορώ να μαντεύω τη σκέψη σου. Βάζω με το νου μου τόσα πολλά και παράξενα γιατί ξέρεις πως η φαντασία μου οργιάζει. Δεν θα ήταν πιο εύκολο να μιλάγαμε ανοικτά, με ειλικρίνεια, να ήταν όλα ξεκάθαρα σαν ουρανός ασυννέφιαστος; Τώρα που το σκέφτομαι […]

Τι όμορφα τα λόγια σου, με ταξιδεύουν σε όνειρα, με ανεβάζουν σε ουράνια τόξα, νιώθω πως πετώ. Τα αστέρια μου φέρνεις στα χέρια και λαμπυρίζουν στη φούχτα μου, μονάχα δικά μου. Εκείνα τα μάτια σου πώς με κοιτάζουν, σαν να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος σε ετούτη τη γη, ο πιο όμορφος, ο πιο σημαντικός. Και […]

Σε μια αίθουσα αναμονής, καθισμένη στο μαύρο δερμάτινο καναπέ βουλιάζω χαμένη στη σκέψη και το άγχος μου. Γύρω μου κάτι κυρίες μεγάλης ηλικίας τιτιβίζουν αδιάκοπα ανούσια θέματα της καθημερινότητας, κακεντρεχή σχόλια για οτιδήποτε ξένο ή άγνωστο. Θέλω απεγνωσμένα να κλείσω τα αυτιά μου σε αυτή την απεριόριστη βαβούρα ή να σηκωθώ και να ουρλιάξω, αλλά […]

Καθισμένη σε ένα παγκάκι, με τη μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μετά το ψιλόβροχο, κοιτώντας τα φύλλα που πέφτουν αργά από τα κλαριά των δέντρων και φτιάχνουν ένα όμορφο καφέ φθινοπωρινό χαλί στα πόδια μου, ενώ αυτός ο ήλιος που δεν περίμενα χαϊδεύει το πρόσωπό μου κι ένα γλυκό αεράκι ψιθυρίζει στα αυτιά μου. Κι όπως […]

Γίνεται η αγάπη φυλακή καμιά φορά, που σε δένει με αλυσίδες απ’ την καρδιά και σε κρατά σφιχτά. Σε κρατά δέσμιο ακόμη κι αν βούλιαξες στη ρουτίνα και τη συνήθεια, ακόμη κι αν δεν υπάρχει τίποτα πια να σε γεμίζει, τίποτα άλλο να σε κρατά. Ύστερα θα μου πεις, όμορφη είναι η αγάπη. Μα σα […]

Στα σκοτάδια του μυαλού μου ανάβει πια μονάχα ένα φως. Μοιάζει με εκείνο το μικρό, στο κομοδίνο πλάι στο κρεβάτι μου, που συντροφεύει τη μοναξιά μου, τις νύχτες που κρατώ στην αγκαλιά μου ένα βιβλίο, που μιλά για έρωτες παθιασμένους, μοναδικούς, ανεξέλεγκτους κι ονειρεύομαι παραμύθια, τη ζωή που στερήθηκα, το άνοιγμα των φτερών μου και […]