Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Τα χρόνια περνούν σαν στάλες βροχής γοργά και χωρίς να τα νιώσουμε. Μου λες γερνάμε, μεγαλώνουμε. Φοβάσαι. Μα εγώ είμαι ευτυχισμένη. Κάθε ρυτίδα στο πρόσωπό σου με κάνει χαρούμενη κι αγαπώ τις γραμμές έκφρασης γύρω από τα μάτια και το στόμα σου. Αυτές που αγκαλιάζουν τόσο γλυκά το χαμόγελό σου κι αφήνουν τα ίχνη κάθε […]
Πόσο μπορεί να σου λείπει κάποιος που δε γνώρισες αληθινά ποτέ; Πόσο μπορεί ν’ ακούς τη βελούδινη φωνή του στ’ αυτιά σου, σε κάθε τραγούδι; Πόσο μπορείς να κοιμάσαι με τη μορφή του στο μαξιλάρι σου και να ξυπνάς με την ανάσα του στο πρόσωπο σου; Πόσο μπορείς ν’ αντέχεις όλα να έχουν τη γεύση […]
Νύχτες με μια κόκκινη, αιματοβαμμένη πανσέληνο, τρέχεις σα μαινάδα σε μακρινά σταυροδρόμια, χαμένα στον ορίζοντα κι άγραφα στους χάρτες των ανθρώπων, φορώντας μια μακριά λευκή κεντημένη νυχτικιά που’ χες κρυμμένη από χρόνια σε μαονένιο συρτάρι αρωματισμένο με αποξηραμένα κλωναράκια λεβάντας. Τα μαλλιά σου λυτά και σαν μια κίτρινη ζούγκλα, με ξεφτισμένες, χρωματιστές κορδέλες πλεγμένα χύνονται […]
Σε νιώθω δίπλα μου αμήχανο, με τα μάτια χαμηλωμένα σε εκείνο το τσιγάρο, που όλο μόνο του σβήνει κι όλο το ανάβεις ξανά και ξανά, στριφογυρνώντας το στα μακριά σου δάχτυλα. Κι όλο ρωτάω να μάθω για σένα μα εσύ δε μιλάς, ντροπαλά με κοιτάζεις, κλεφτά, σαν παιδί που ερωτεύεται για πρώτη φορά. Με φοβάσαι; […]
Μια συναυλία χωρίς φώτα, με αναπτήρες να φέγγουν στο σκοτάδι και να γεμίζουν το θέατρο φωνές ψιθυριστές που σιγοτραγουδούν, να μη χαλάσουν ούτε λίγη από τη μαγεία της φωνής που ακούγεται από το πάλκο. Στα χείλη μου, μια μελωδία άγνωστη, μα σαν από χρόνια ακουσμένη, ο νους τη θυμάται. Τα μάτια μου γεμάτα με φως […]
Είμαι σταματημένη σε ένα φανάρι του περιφερειακού, με τον παλιό, γαλάζιο, πολυταξιδεμένο σκαραβαίο μου. Παρατηρώ γύρω μου να μαρσάρουν επιδεικτικά, χαζογελώντας, άντρες όλων των ηλικιών με τα παιχνιδάκια τους. Προεκτείνουν κάπως τον ανδρισμό τους ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν… Ένα μικροσκοπικό, ελαφρώς εναλλακτικό άρα χαζό κορίτσι με ένα ηλικιωμένο αυτοκίνητο. Όμως για μένα κρατά ακόμη την […]
Βράδια σαν το αποψινό, που δε με παίρνει πάλι ο ύπνος – γιατί σκέφτομαι κι ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά, γιατί η καρδιά μου χτυπά δυνατά – σου γράφω για να σου πω πως είμαι, τι κάνω… Η κάθε μέρα πιο έντονη σε συγκινήσεις, κάθε φορά γίνομαι πιο δυνατή. Δεν έχω καθόλου χρόνο. Δε θέλω […]
Καλοκαιρινές καυτές μέρες υπνωτίζουν σιγά σιγά το μυαλό μου. Ενώ σειρήνες φωνάζουν στ’ αυτιά μου, ν’ αποδράσω από τα δεσμά μου, να τρέξω κοντά τους. Να μείνω για πάντα συντροφιά τους. Στα χείλη μου, η γεύση της αλμύρας από το κορμί σου το αγαλματένιο. Να το λούζει ο ήλιος. Κι ένας μικρός πόνος απ’ τ’ […]
Στα μάτια σου η θλίψη κι η οργή, στα δικά μου ο φόβος κι η απόγνωση. Μέσα σου η προδοσία, μέσα μου κενό. Στα χρόνια που πέρασαν άφησαν ρωγμές η καθημερινότητα κι η ρουτίνα, τώρα μία μία ανοίγουν και η ραγισμένη αγάπη μας σπάει σε χίλια κομμάτια. Κι όμως σ’ αγάπησα τόσο πολύ, μόνο που […]
Μια ζωή ολόκληρη κρύβεσαι. Από όλους, από όλα, από τον εαυτό σου τον ίδιο. Στα παιδικά σου χρόνια, για εκείνο το βάζο που έσπασες, μη σε μαλώσουν. Στην εφηβεία, ένα τσιγάρο στα κλεφτά στις τουαλέτες του σχολείου. Στα δεκαοκτώ, ένας κρυφός έρωτας. Οι γονείς σου θα τρελαίνονταν από την αγωνία που έμπλεξες με εκείνον τον […]
Στα αυτιά μου βουΐζει η φωνή σου να μου λέει πως η ζωή είναι άσπρη και μαύρη, ούτε καν κάποια απόχρωση του γκρι. Η απολυταρχία σου και η ισχυρογνωμοσύνη σου, με κάνουν να φοβάμαι πως λάθος πίστευα τόσα χρόνια ρομαντικά κι αιθέρια πλασμένο τούτο τον κόσμο. Ο χαρακτήρας μου εύπλαστος πηλός στα χέρια σου, ενώ […]
Μίλησέ μου, τις νύχτες εκείνες που σε πνίγει η σιωπή. Μίλησέ μου, τις ώρες εκείνες που οι λυγμοί δυναμώνουν. Μίλησέ μου, τις μέρες εκείνες που φοβάσαι απ’ το σπίτι να βγεις. Μίλησέ μου, τις στιγμές που η ανάγκη κραυγάζει στο στήθος σου. Κι αν πνίγεσαι, κι αν πονάς, κι αν φοβάσαι, εδώ είμαι… Μίλησέ μου… […]