Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Πώς να ορίσεις τη μάνα;Πώς να τη βάλεις σε καλούπια και πώς να της βάλεις ταμπέλες, ετικέτες;Είναι μονάχα εκείνη που σε φέρνει στον κόσμο, που σου δίνει ζωή ή μήπως εκείνη που μετράει μαζί σου στιγμές; Το πρώτο σου χαμόγελο την κάνει να χαίρεται περισσότερο από όλους, οι πρώτες σου λέξεις που η αναμονή τους […]
Πολλές φορές θα νιώσεις μπερδεμένος. Δε θα ξέρεις τι νιώθεις στ’ αλήθεια, δε θα ξέρεις τι θέλεις και τι πραγματικά ονειρεύεσαι. Δε θα μπορείς να θυμηθείς ποιος είσαι και δεν θα αντιλαμβάνεσαι αν έχεις αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Δεν θα μπορείς να κοιτάξεις μέσα σου, να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου. Ίσως να σε […]
Πόσους ανθρώπους έχεις κοροϊδέψει όλα τα χρόνια της ζωής σου; Πόσα ψέματα μπορεί να έχεις πει; Πολλά. Σε πόσα κουφάρια έχεις πατήσεις για να’ σαι πάντοτε ψηλά; Δεν ήθελες να είσαι κακός. Ήθελες ίσως μόνο να σε σέβονται, να σε νοιάζονται, να σε αγαπούν, να σε εμπιστεύονται, να σε εκτιμούν, να είσαι καλός και συμπονετικός. […]
Πώς θα ήθελα να είμαι μια μεγάλη γυναίκα… Πώς θα ήθελα να είμαι μια μεγάλη μητέρα… Να μπορώ στα τεράστια χέρια μου, Να κλείνω σε μια αγκαλιά ολάκερο τον κόσμο. Να μπορώ ν’ κρατήσω μέσα σ’ αυτή την αγκαλιά όλους τους ανθρώπους. Νέους και γέρους, όμορφους κι άσχημους, φίλους κι εχθρούς. Να μπορώ να σβήσω […]
Σε καταστρέφω Μέρα με τη μέρα. Σε βασανίζω ανελέητα Κι ο πόνος που αντικρύζω στα μάτια σου δε με σταματά. Κι ας πονώ εγώ πιο πολύ, Κι ας με ματώνει αυτό ο πόνος. Με μισώ. Σου το ορκίζομαι. Με μισώ. Γιατί δεν μπορώ να με σταματήσω, Δεν υπάρχουν πια φρένα. Και σε πληγώνω Εσένα, τον […]
Απέναντί μου εκείνο το πρόσωπο, Πίσω από τις διπλές, βαριές σιδεριές. Μας χωρίζουν πολλά, Μα αναπνέουμε τον ίδιο βαρύ, υγρό, πνιγερό αέρα, εδώ στο υπόγειο. Ίσως μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν ξέρω, δεν του μίλησα ποτέ. Μπορεί ακόμα να πιστεύουμε στην ίδια ιδέα, Να’ χουμε τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αξίες, την ίδια φιλοσοφία. Άραγε […]
Μπροστά μου απλωμένο ένα παιδικό, χρωματιστό παζλ με τις πριγκίπισσες των κινουμένων σχεδίων που όλοι αγαπήσαμε σαν παιδιά. Αυτό το παζλ με βάζει σε σκέψεις… Τι είναι ένα παζλ; Ένα παιχνίδι θα μου πεις… Ένα παιχνίδι με μικρά, μικρά, άλλες φορές μικροσκοπικά, διαφορετικά, άνισα σκόρπια κομματάκια στο πάτωμα του δωματίου αραδιασμένα, που αν βρεις ποια […]
Είναι η μέρα σήμερα σαν ένα παλιό κιτρινισμένο κομμάτι επιστολόχαρτου, λερωμένο με το σκούρο μπλε μελάνι, ξεβαμμένων από την πάροδο του χρόνου, γραμμάτων. Ο ουρανός σκονισμένος κι η ατμόσφαιρα θολή, όπως πλανάται και χορεύει γύρω μας η γύρη, σαν απογειώνεται από τις ανθισμένες κερασιές με το φύσημα του ανέμου. Λευκά πέταλα των λουλουδιών ανεμίζουν στην […]
Βγάζω τη μάσκα που φορώ ολημερίς. Κάθε βράδυ καθισμένη σε μια πολυθρόνα μπροστά στον καθρέφτη. Οι κουρτίνες κλειστές, σκούρες, βαριές, βελούδινες, Κλείνουν μέσα στο δωμάτιο κάθε φως, κάθε εικόνα, κάθε κίνηση, κάθε χρώμα. Βγάζω τη μάσκα μου, σιδερένια κι ατρόμητη, Ατάραχη, σκληρή, μ’ ένα ειρωνικό μειδίαμα στην άκρη των χειλιών μου. Τα φρύδια αυστηρά σηκωμένα […]
Τρισδιάστατες απεικονίσεις πασχίζουν να αντιγράψουν και ν’ αποδόσουν τον κόσμο μου, Να τον τυπώσουν στο χαρτί ή να τον αποθηκευσουν σ’ενα σύννεφο Για να τον γνωρίσεις κι εσύ, Για να μπορείς να βρεις το δρόμο να μ’ επισκεφθείς, Για να ζήσουμε περιπέτειες στην έρημο με καραβάνια και καμηλιέρηδες, Για να πιούμε νερό σε οάσεις, σκυμμένοι […]
Ασυνάρτητες σκέψεις τρέχουν στο μυαλό μου αγώνες ταχύτητας. Κι εγώ προσπαθώ να δουλέψω, να συγκεντρωθώ, να νιώσω. Σαν αυτόβουλα όντα με δική τους υπόσταση και θέληση τις φαντάζομαι αυτές τις σκέψεις, ανεξάρτητες και με αυτοπεποιήθηση, να προσπαθούν να επιβληθούν η μια στην άλλη, να μπλέκονται σε πόλεμο για να επιβιώσουν και να κυριαρχήσουν. Δυναμικές και […]
Πέρασα να σου πω μια καληνύχτα. Είχα τόση ανάγκη να δω το πρόσωπό σου. Ένα γνώριμο, οικείο πρόσωπο. Ας είσαι και εκνευρισμένος, ας είσαι και κουρασμένος, ας είσαι χαρούμενος, ας είσαι θλιμμένος… Δεν αντέχω τη μοναξιά. Γι’ αυτό ήρθα. Για να δω έναν άνθρωπο δικό μου. Ένα πρόσωπο σκαμμένο από τη δουλειά, με ρυτίδες γεμάτες […]