Χίλιες και μία λύπες στης μοναξιάς τους στίχουςΓραμμένες είναι για να λες πως είσαι μόνη.Χίλια και ένα κομμάτια ψυχής σαν από σπασμένο καθρέφτη.Χίλια και ένα χρόνια μοναξιάς σου φέρνουν τριαντάφυλλα μαραμέναΔίχως ίχνος χυμού στα πέταλά τους.Χίλιες και μία στιγμές και αποφάσεις που δεν πήρες.Οι ίδιοι φόβοι, οι ίδιες φυγές.Χίλιοι και ένας τρόποι υπάρχουνΝα ζήσεις,Να νιώσεις,Να […]
Θα’ σαι πάντα εδώ…
Σ’ έψαξα ανάμεσα στ’ αστέριαΠου φωτίζουν τον ουρανό μου,Σε ζήτησα ανάμεσα στους αγγέλουςΠου με προστατεύουν,Σε αναζήτησα στα μυρωδάτα λουλούδιαΠου ομορφαίνουν τον κήπο μου,Κι ακόμη σε έψαξα στις πολύχρωμες πεταλούδεςΠου χορεύουν και πετούν στο λιβάδι μου.Δεν ήσουν πουθενά κι ήσουν παντού.Μου έλειπε το σώμα σου μα είχα την ψυχή σου.Κοίταξα την καρδιά μου και σε βρήκα.Τώρα […]
Σημάδια…
Κι αν μείνεις μόνος,Κάποτε θα’ρθει φως,Να σου αλλάξειΣτιγμές, ώρες, μέρες, όνειρα,Ν’ανοίξει πόρτες, παράθυρα,Να φέρει ουρανό κι αστέρια στην καρδιά,Να λούσει με ήλιο το κορμίΚαι μ’ένα σώμα-ξένο κάποτε-Να σε κάνει ένα.Σαν έρωτας,Σαν παραμύθι,Σα χάδι,Σα βροχή…Η ψυχή σου θα στολιστεί με χρώμα,Με ήχους…Κι η αφήΣαν γλύπτης θα σμιλέψει,Θα χαράξει στο σώμαΣημάδια ανεξίτηλα,Σημάδια αγάπης,Σημάδια ζωής…
Άδεια η ζωή χωρίς εσένα…
Θα’ θελα να’χα τη δύναμηΝα φωνάξω πως ποτέ δε σ’ αγάπησα,Πως ποτέ δε μ’ ενοιαξε πραγματικά τι κάνεις,Πως ποτέ δε θέλησα ούτε ένα αγγιγμά σου, ούτε ένα σου φιλί.Θα’θελα τόσο όλα αυτά να’ ταν αλήθεια.Μα δεν είναι.Κι ύστερα λέω μακάρι να μπορούσαΝα σε βγάλω απ’ την ψυχή μου,Να μη στοιχειώνεις τα όνειρά μου.Ήθελα να μπορώΝα […]
Σε περιμένω…
Σε περιμένω σε άδειες αίθουσες αναμονής,Σε σταθμούς λεωφορείων, τρένων,Στα κρύα αεροδρόμια…Σε περιμένω.Ξέρω θα’ ρθεις.Δεν ξέρω αν θ’αργήσεις, μα οι πρίγκηπες πάντα έρχονται…Όταν τους έχεις πολύ ανάγκη.Κι έτσι εγώ σε περιμένω στο παγκάκι του πάρκου,Στο μπαράκι που χαλαρώνω τα βράδιαΓιατί οι πρίγκηπες δεν έρχονται φορώντας πανοπλίαΟύτε πάνω στο άσπρο άλογο.Έρχονται μόνο μ’ ένα χάδι, μ’ ένα […]
Το παραμιλητό μιας μοναχικής γυναίκας…
Καθισμένη στην απόμερη γωνιά της μοναξιάς που δημιούργησε το μυαλό μου για να αμύνεται στις επιθέσεις των συναισθημάτων απολαμβάνω με απάθεια τη ζωή. Γύρω χιλιάδες ανθρώπων νιώθουν απόγνωση, απελπισία, πόνο, έρωτα, αγάπη, χαρά… Πόσο μικροί μου φαίνονται… πόσο αδύναμοι! Δεν έχουν ιδέα πόση δύναμη κρύβει η δική μου φαινομενική σκληρότητα, η δική μου φαινομενική απάθεια… […]
Χωρίς φαντάσματα…
Δεν πιστεύω στα φαντάσματα, ούτε του παρελθόντος ούτε τα μετά θάνατον… Εσύ; Όταν το τέλος έρχεται το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εξιδανικεύσεις τις στιγμές. Να γεμίσεις ένα κουτάκι με αναμνήσεις. Να τις πλάσεις με ποιητική στόφα και μπαμπακένια συννεφάκια. Να προσθέσεις λίγη ζάχαρη για να γλυκάνουν κι ίσως λίγη σοκολάτα για να […]
Το ανθρωπάκι…
Τι κι αν περάσαν τόσα χρόνια; Εγώ μονάχα εσένα αγάπησα. Ανάμεσα στου σκακιού τα πιόνια Δίχως αιτία επαναστάτησα. Και τι με πέρασες εμένα; Ένα ανθρωπάκι χωρίς ψυχή, Που τριγυρνάει στα χαμένα Και τραγουδάει στη βροχή; Σήκωσες τ’ όπλο και πυροβόλησες Ίσια στη δική μου την καρδιά Μ’ οργή και μίσος, δε με συγχώρησες Και στο […]
Μη φύγεις ποτέ από εδώ
Μη φύγεις ποτέ από εδώ ήταν τα τελευταία λόγια που σου είπα. Για να’χω κάτι να θυμάμαι, κάπου να πιαστώ, να γαντζωθώ στις δύσκολες στιγμές μου. Γεννιόμαστε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι. Μα εγώ έχω εσένα. Γι’ αυτό σου λέω μη φύγεις ποτέ από εδώ. Γιατί μια σκέψη, μια εικόνα, μια ανάμνηση, ο ήχος της φωνής σου […]
Τα όνειρα των ανθρώπων
Με ρώτησε: “Από πού έρχεσαι;”. Του απάντησα: “Έρχομαι από το όνειρο. Κρατώ ένα τριαντάφυλλο. Περπατώ στα σύννεφα. Εύχομαι τα όνειρα των ανθρώπων.”. Με ρώτησε: “Ποια είσαι;”. Του απάντησα: “Είμαι η βροχή. Δακρύζουν τα μάτια. Ποτίζω τους δρόμους. Κλαίω για τα χαμένα όνειρα των ανθρώπων.”. Με ρώτησε: “Μ’ αγαπάς;”. Του απάντησα: “Μακάρι να’ ξερα.”. Και πόνεσα. […]
Δεν είσαι εδώ…
Δεν είσαι εδώ ούτε κι απόψε όσο κι αν η ανάγκη φωνάζει μέσα στο μυαλό μου. Όσο κι αν ο κόμπος στο λαιμό γίνεται θηλιά και με πνίγει. Όσο κι αν το παράπονο στην καρδιά μου παγιδεύει τα όνειρα. Είναι αργά για να αλλάξεις. Κάποιο άλλο πρόσωπο στο νου σου ζωγραφίζεται. Κάποιο άλλο φιλί αλητεύει […]
Στο πλοίο της γραμμής…
Σ’ ένα απ’ τα πλοία της γραμμής, Κοιτώντας τη θάλασσα, Καθισμένη δίπλα στο παράθυρο, Φεύγω Μακριά σου. Μακριά απ’ όλα – Απ’ όσα με πλήγωσαν, Απ’ όσα μου πες ψέματα, Απ’ τα παραμύθια που πίστεψα Πώς θα ζήσω, Που πίστεψα πως θα’ ναι αληθινά. Ο θαλασσινός αγέρας Χαϊδεύει το πρόσωπό μου, Μου φέρνει λόγια ανθρώπων, […]