Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Με σκέφτεσαι συχνά. Αναπολείς στιγμές του παρελθόντος. Ονειρεύεσαι ξύπνιος πώς θα ήταν αν ήσουν τώρα εδώ. Τι θα ήθελες να μου πεις, τι θα ήθελες να κάνεις… Πως θα με άγγιζες δειλά, πως θα προσπαθούσες να με φιλήσεις, φοβισμένος για την πιθανή αντίδραση. Με σκέφτεσαι συχνά και σου λείπω. Λείπει η ανάσα μου σα χάδι […]
Βρίσκομαι άξαφνα δίπλα σε ένα γκρεμό . Περπατώ σύριζα πάνω σε ένα χωμάτινο δρομάκι που υποχωρεί. Τρέμω από το φόβο. Είναι γνωστό πόσο φοβάμαι τους γκρεμούς. Απόκρυμνα βράχια. Χώμα και πέτρες που κυλούν στην παραμικρή μου κίνηση. Τα ύψη δεν τα φοβάμαι. Λατρεύω τα αεροπλάνα. Ήθελα μικρή να γίνω πιλότος. Αγαπημένη μου στιγμή σε κάθε […]
Ήρθες και χθες. Κάθε βράδυ έρχεσαι. Κουράστηκα όμως. Κουράστηκα να περιμένω να έρθεις. Κουράστηκα να ελπίζω. Κουράστηκα να ψάχνω δικαιολογίες. Δε βαρέθηκα. Δε σε βαρέθηκα. Δε βαρέθηκα εμάς. Αλλά κουράστηκα. Ξέρεις, είναι εκείνη η εξάντληση που είναι πικρή, που πνίγει τις φωνές, εκείνες που ωρύονται στο κεφάλι μου. Μια κούραση που σβήνει απλά τα φώτα. […]
Διακωμωδώ την ελαφρότητα του είναι μου. Την αιώνια αφέλειά μου να ανακαλύπτω το καλό μέσα στους ανθρώπους. Τον ανόητο ρομαντισμό να πιστεύω στον απόλυτο έρωτα. Κυνικά, με ένα ουίσκι βρέχω τα χείλη μου τα μπαρουτοκαπνισμένα από το τσιγάρο. Το τασάκι δίπλα μου γεμίζει σταδιακά και η τηλεόραση ανοιχτή κάπου στο βάθος, μου κρατά συντροφιά, παρέχοντας […]
Πόσος καιρός έχει περάσει μήτε και ξέρω. Μα για δες… δε δίνω δεκάρα, δε με νοιάζει. Είναι ο χρόνος για μας αμελητέος παράγοντας, όπως κι όλοι οι εξωτερικοί που δε μας αφορούν, ποσοτικά ή ποιοτικά ορισμένοι. Πάντα με ενδιέφεραν μονάχα εκείνες οι μικρές ρυτίδες γύρω από τα μάτια σου όταν χαμογελάς. Άλλο τίποτα δεν έχει […]
Στα φώτα του δρόμου που παλεύουν να ξανοίξουν την ομίχλη, μοιάζω φάντασμα που ταξιδεύει σε δρόμους χειμωνιάτικους, υγρούς, παραποτάμιους, σκοτεινούς. Μέσα σε ένα λευκό φουστάνι, θυμίζω μια νύφη που βγήκε από εφιάλτη, με τα μάτια μου δακρυσμένα και τη μάσκαρα να έχει μουτζουρώσει το πρόσωπό μου. Σε μισώ απόψε. Κλαίω μονάχα από θυμό, όχι από […]
Μου μιλάς, αλλά δεν ξέρω αν θέλω να σε ακούσω. Οι άνθρωποι προχωράνε. Η ζωή η ίδια προχωράει. Ο χρόνος περνάει. Κι ο δικός μου ήταν πάντοτε πολύ περιορισμένος, για να αναλώνεται και να έχει τη διάθεση να περιμένει. Βιαστική πάντοτε και πεινασμένη για ζωή. Με ένα μόνιμο άγχος, να προλάβουμε να τα ζήσουμε όλα. […]
Σε έχει φιλήσει ποτέ το φεγγάρι; Κάποια βράδια όχι από εκείνα που φέγγει ολόγιομο, κάνοντας τα αστέρια γύρω του χλωμά, σχεδόν ανύπαρκτα και τα άλλα τα πιο μακρινά φεγγοβολούν κλέβοντας λίγη λάμψη και κάνοντας τον ουρανό πίνακα γεμάτο μαγικά λυχνάρια. Έχεις δει κάποια βράδια την ημισέληνο, περήφανη, σχεδόν ακρωτηριασμένη αλλά δυνατή, να στολίζει τον ουρανό […]
Περνάει ο χρόνος, καρδιά μου. Ακούς το ρολόι να χτυπά ρυθμικά, ο ήχος του τις νύχτες σε ξαγρυπνά. Πόσο ενοχλητικός… Και κάθε δευτερόλεπτο που μετρά, είναι άλλο ένα δευτερόλεπτο μακριά σου. Κι ο χρόνος δε μετρά για μας όπως για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έχει έναν τρόπο παράδοξο. Μοιάζουν αιώνες οι στιγμές. Κι εκείνες που περάσαμε […]
Σε λένε Ζαχαρία και σε φωνάζουν Ζακ. Με λένε Ευαγγελία και με φωνάζουν Εβελίνα. Είσαι οροθετικός, ως τώρα έχω υπάρξει τυχερή κι είμαι καλά. Είσαι χρήστης ναρκωτικών, δεν τα άγγιξα ποτέ. Είσαι γκέι, είμαι στρέιτ. Άρα είμαι άριστη. Κομμάτι μιας άριας φυλής. Κανονική. Λευκή. Αστή… Μάλλον είμαι τυχερή και ντρέπομαι συχνά γι αυτό. Ποιος νοιάζεται […]
Ένα ολόγιομο φεγγάρι φωτίζει πάνω από στέγες και ταράτσες την πόλη, κι εγώ αποκαμωμένη, κάτω από την πράσινη τέντα του μπαλκονιού, μιας παλιάς γκρίζας πολυκατοικίας, που το φάρδος του μόλις χωρά την καρέκλα μου, ψάχνω να πάρω λίγο από το άρωμά του. Τριγυρισμένη από μικρές πρασινάδες, φυτεμένες σε γλάστρες, κρεμασμένες στην κουπαστή του μπαλκονιού ή […]
Η εμπιστοσύνη ήταν κάποτε μια λέξη που είχε σημασία για μας. Παλιότερα, είχε σημασία για όλους. Έδινες το λόγο σου για κάτι, έσφιγγες τα χέρια σου με κάποιου άλλου κι ήταν κανόνας άγραφος. Αλλάζουν οι καιροί… Κάτι μέρες που μοιάζουν βγαλμένες από την Κόλαση του Δάντη, έχοντας προσπεράσει το καθαρτήριο και την ευκαιρία να μετανιώσεις, […]