Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Ώρα να νιώσουμε σπίτι… (μια βάση για τις εξορμήσεις) Περιπλανώμενοι οδοιπόροι, με πυξίδα τον έρωτα σε ένα ταξίδι στον κόσμο. Γύρω μας γκρεμίζεται η πλάση, μα εμείς ταξιδευτές ταυτόχρονα, πλάστες και κτίστες… και δε μας νοιάζει. Γιατί εσύ κι εγώ μικροί δημιουργοί, θα δώσουμε ζωή με ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, την αγάπη μας, με ένα […]
Τώρα δηλαδή, εμείς είμαστε ξένοι; Δε σε γνωρίζω, δε με γνωρίζεις; Στη ζωή μου δεν υπήρξες ποτέ, τα μαλλιά μου δεν τα έχεις χαϊδέψει όπως χύνονταν κατάξανθα κύματα πάνω στα γόνατά σου, τα μάτια μου δεν τα έχεις κοιτάξει με θαυμασμό, δεν ερωτεύτηκες ποτέ τις ρυτίδες στο πλάι των ματιών μου, εκείνες που έλεγες, αποδείκνυαν […]
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Για αυτό εσύ κι εγώ το ζήσαμε μέσα στη νύχτα. Μόνο που εμένα μου αρέσει το φως, το σκοτάδι με κουράζει. Να το μαρτυρήσω, ή να μην το μαρτυρήσω; Να της το πω κι εκείνης να το ξέρει ή να μην της το πω; Να της πω πως έχω περάσει […]
Όποιος τιμωρείται, δεν είναι πια εκείνος που έχει κάνει την πράξη. Είναι πάντα ο αποδιοπομπαίος τράγος. είπε κάποτε ο Νίτσε… Σκεφτόμουν έντονα τι σου αξίζει να πάθεις, πώς να τιμωρηθείς για όσα έχω νιώσει, έχω ζήσει, για τις στιγμές που έκλαψα, που μούσκεψε το μαξιλάρι μου από τα δάκρυα, για την ανάσα μου που κοβόταν […]
Θέλω να σου διηγηθώ μια παραβολή, για διδακτικούς σκοπούς. Ήσουν, λέει, με έναν άνθρωπο που σου θύμιζε τον εαυτό σου και είχε τα ίδια πάθη με σένα για την ελευθερία και για να ταξιδέψει τον κόσμο. Στην αρχή απόρησες πως τον έφερε η ζωή στο δρόμο σου, πώς γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν και […]
Φέτος στα γενέθλιά μου αποφάσισα, ότι τα χρόνια περνούν και ναι μεν δε μου λείπει κάτι αλλά θέλω τόσα πολλά… Θέλω λέω να ζήσω. Και τι θα πει αυτό; Θα πει θέλω να ταξιδέψω τον κόσμο, θέλω να γνωρίσω ανθρώπους, κουλτούρες, να βιώσω νέες εμπειρίες, να ονειρευτώ! Για αυτό και φτιάχτηκε η λίστα. Μην τρομάζεις… […]
Ολοένα ρωτάς γιατί. Δεν μπορείς λες να καταλάβεις. Πολύ φοβάμαι πως δε σε ένοιαξε ποτέ στ’ αλήθεια. Απλά θέλεις να έχεις άποψη για όλα και οποιαδήποτε άποψη διαφορετική από τη δική σου είναι παράδοξη, απίστευτη, μάλλον χαζή. Κοιτάζεις την εφημερίδα σου κάπως αφηρημένα και τάχα με κάποιον στοχασμό μου λες… “Πολλές αυτοκτονίες. Γιατί; Κρίμα, ρε […]
Χρόνια μου πολλά! Στα πρώτα -άντα συν 1. Γεννήθηκα μια – υποτίθεται – ανοιξιάτικη μέρα, με ένα μέτρο χιόνι, ακουμπισμένο στους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τις στέγες και τις ταράτσες των σπιτιών. Χρόνια πολλά, μαμά και μπαμπά! Γιατί μαζί μου γιορτάζετε κι εσείς. Τριάντα ένα χρόνια με αγάπη, λίγο γκρίνια, κανένα καβγαδάκι, γερές αντοχές στα αλλεπάλληλα […]
Σβήνω και γράφω, γράφω και σβήνω. Θα μου πεις στην αναζήτηση της τελειότητας… Όχι, μικρή μου αγάπη. Διορθώνω τα γραπτά μου, μην τυχόν διαβάσεις, μην τυχόν καταλάβεις κάτι από μένα, μην τυχόν νιώσεις, μην τυχόν αναγνωρίσεις κάτι δικό μας. Φόβος είναι και αν. Αυτό το μην τυχόν. Μην τυχόν θυμηθείς λίγο ιδιαίτερα, το πρόσωπό μου, […]
Μην πέφτεις με τα μούτρα! Πρόσεχε! Μην ενθουσιάζεσαι! Μην ονειρεύεσαι! Μη βιάζεσαι! Μα καλά, είναι δυνατόν να πιστέψει ποτέ κανείς πως θα ακούσω τέτοιες συμβουλές; Όλοι γύρω μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε. Στα μικροπρεπή μυαλά τους δε θέλω να βρεθώ, δε θέλω να δω με τα δικά τους μάτια. Ένας θόρυβος οι ομιλίες στ’ αυτιά μου. Εγώ […]
– Μην κλαις. Μισώ τα δάκρυα. – Πώς τολμάς αχρείε;! Με ποιο δικαίωμα; Νομίζεις πως μπορείς να μου υποδείξεις πως θα αισθανθώ; Νομίζεις πώς μπορείς να μου απαγορέψεις να εκφράζομαι όπως θέλω; Κι αν θέλω να κλάψω, δικαίωμα δικό μου είναι και αναφαίρετο. Κι αν σε ερωτεύτηκα κι αν σε αγάπησα κόντρα σε όλους τους […]
Ερωτηματικά πολλά έχω. Αυτή τη φορά περισσότερα από ποτέ. Είναι δυνατόν ή ζω το όνειρο και θα ξυπνήσω; Δε θυμάμαι αν γνώρισα στη ζωή μου ποτέ κάποιον σαν εσένα. Δε θυμάμαι αν μου μίλησε κάποιος για την ελευθερία που ονειρεύομαι και κυνηγώ σα μικρή χίμαιρα. Ποιος είσαι εσύ που τόσο με καταλαβαίνεις, με νιώθεις, μου […]