Μικροεστιάσεις στις μέρες του φωτός
στα καθημερινά κι απέριττα
τα λίγα στα μάτια των τωρινών υπαρχόντων
Μικροεστιάσεις στις σιωπές που γέμιζαν τις μέρες μας
χωρίς συστολή για το βουβό
που φωτίζαμε τα μπαλκόνια με ησυχία
και με σεβασμό χαιρετούσαμε το δάσκαλο καθώς διάβαινε από κάτω
Μικροεστιάσεις στα αλλοτινά
που κοιτούσαμε τον ήλιο σιωπηλοί
χωρίς πολλή περισυλλογή για τα εφήμερα
Μικροεστιάσεις στις θύμισες εκείνες
με μαεστρία στη μνήμη
επιστρέφουνε
Κι εμείς τις χαιρετάμε βουβοί μες την οχλοβοή και συλλογιόμαστε
«Τί ωραία που ήτανε»
Μαρία Μυρτώ Παπαθωμά
