Μια ζωή ολόκληρη κρύβεσαι.
Από όλους, από όλα, από τον εαυτό σου τον ίδιο.
- Στα παιδικά σου χρόνια, για εκείνο το βάζο που έσπασες, μη σε μαλώσουν.
- Στην εφηβεία, ένα τσιγάρο στα κλεφτά στις τουαλέτες του σχολείου.
- Στα δεκαοκτώ, ένας κρυφός έρωτας. Οι γονείς σου θα τρελαίνονταν από την αγωνία που έμπλεξες με εκείνον τον αναρχικό τύπο με τα μακριά μαλλιά και τα πολλά τατουάζ. Αυτόν λέω που πίστευε σε αριστερές ιδεολογίες και άκουγε παράξενες δυνατές μουσικές.
- Στα είκοσι, κάποιες διακοπές με τους καινούριους φίλους σου κρυφά από τους παλιούς. Εκείνους τους δοκιμασμένους που σου φτάνουν μόνο για να πεις τον πόνο σου. Με τους άλλους περνάς καλύτερα.
- Στα εικοσιδυό ένα μεθύσι τρελό, σε βρήκε το ξημέρωμα σε ξένο σπίτι, σε ξένο κρεββάτι, σε άγνωστη αγκαλιά, άλλη από τη συνηθισμένη.
- Στα εικοσιπέντε νόμιζες πως είχες πιάσει τη ζωή απ’ τα μαλλιά, μα σαν πνιγμένος την τραβούσες στον πάτο μαζί σου.
- Στα τριάντα στο διάβασμα ενός βιβλίου αποφάσισες ν’ αλλάξεις τη ζωή σου και δεν τα κατάφερες. Όταν τελείωσε ο ενθουσιασμός, είπες να μη χάσεις τα κεκτημένα. Το ρίσκο σε τρομάζει.
- Στα τριανταπέντε αποφάσισες να κάνεις οικογένεια, γιατί τα χρόνια περνούν και γιατί έτσι σου είπανε πως πρέπει να κάνεις. Αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Όχι γιατί ερωτεύτηκες παράφορα κι αγάπησες βαθιά…
- Στα σαράντα σου με δυο παιδιά τώρα πια κι έναν σύζυγο, σκέφτηκες πως αφού δεν μπόρεσες να αλλάξεις τη ζωή σου κι είχες αρχίσει να βαριέσαι, μήπως να προσπαθούσες να αλλάξεις τον κόσμο.
Μα είσαι τόσο κάλπικη που όσο κι αν προσπαθήσεις τον κόσμο δε θα μπορέσεις να τον φτιάξεις ποτέ.
Τόσο ψεύτικη, τόσο κρυψίνους που αν δεν αλλάξεις πρώτα τον ίδιο σου τον εαυτό, ποτέ δε θα μπορέσεις να αλλάξεις τον κόσμο.
Στα κρυφά τα μάτια σου βουρκώνουν κι η φωνή σου σπάει, όταν σκέφτεσαι εκείνα που δεν έκανες ποτέ, τα απωθημένα από το συνειδητό που μένουν όμως βασιλιάδες του ασυνείδητου. Θυμάσαι όλα εκείνα που κρυφά προσπάθησες να απολαύσεις, μα δεν τα χόρτασες γιατί φοβόσουν την κριτική.
Ψεύτικα όνειρα όσα δήλωνες. Γιατί τα αληθινά τα έκανες κρυφά κάτι μοναχικές νύχτες στο κρεβάτι ή κάποιες στιγμές στο αυτοκίνητο με τη μουσική να φωνάζει στα αυτιά σου. Ψεύτικος κι ο χαρακτήρας σου, στον φτιάξανε όλοι οι άλλοι, δικό σου τίποτα δεν έμεινε. Δεν αγαπήθηκες γι’ αυτό που ήσουν, μα για αυτό που θα μπορούσες να γίνεις. Κι έτσι άλλαξες.
Και τώρα πια τίποτα δε σε γεμίζει και στα κρυφά ένας λυγμός σε πνίγει μα δεν τον αφήνεις να φανεί. Κι ανησυχείς μήπως έκανες λάθος. Ύστερα κοιτάζεις τριγύρω κι αποφασίζεις πως είσαι καλά… Μέχρι την επόμενη φορά.
