Ήρθες και χθες. Κάθε βράδυ έρχεσαι. Κουράστηκα όμως. Κουράστηκα να περιμένω να έρθεις. Κουράστηκα να ελπίζω. Κουράστηκα να ψάχνω δικαιολογίες.
Δε βαρέθηκα. Δε σε βαρέθηκα. Δε βαρέθηκα εμάς. Αλλά κουράστηκα.
Ξέρεις, είναι εκείνη η εξάντληση που είναι πικρή, που πνίγει τις φωνές, εκείνες που ωρύονται στο κεφάλι μου. Μια κούραση που σβήνει απλά τα φώτα.
Ναι. Ήρθες εχθές. Μα τι να το κάνω; Φεύγεις σαν κλέφτης, δίχως αντίο, δίχως λέξη. Απλά εξαφανίζεσαι. Μέχρι την επόμενη φορά που θα έρθεις.
Μην έρθεις.
Θέλω σαν τρελή να έρθεις, αλλά μην έρθεις. Μην έρθεις, γιατί ξυπνάνε οι ελπίδες, οι αναμνήσεις. Ξυπνά η μορφή σου, η εικόνα σου να χαμογελάς, οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια σου. Εκείνα τα μάτια σου τα τρυφερά, τα λίγο σχιστά, το γλυκό καστανό τους χρώμα. Ξυπνά η μυρωδιά του κορμιού σου. Ξυπνά η ανάσα σου ζεστή στο δέρμα μου. Ξυπνά η γεύση του φιλιού σου, βαθιά σαν τη θάλασσα. Ξυπνά ο τρόπος που αναρριγά το σώμα μου στο απαλό σου χάδι. Ξυπνά η καρδιά μου, που τη βάζω για ύπνο όταν φεύγεις. Ξυπνούν τα όνειρα κι όλες οι σκέψεις για τις πιθανότητες κι όσα μπορούσαμε να ζήσουμε, να γίνουμε μαζί.
Ξυπνώ από το λήθαργο. Κι ύστερα ξαναπέφτω. Δεν αντέχω.
Ποτέ δε ρώτησες πως με αφήνεις όταν φεύγεις. Ποτέ δε ρώτησες πώς νιώθω. Ποτέ δε ρώτησες αν αφήνεις πίσω σου έναν άνθρωπο ολόκληρο ή παίρνεις μαζί σου λίγα λίγα τα κομμάτια του. Θα μείνει τίποτα στο τέλος από μένα;
Είσαι εγωιστής. Άργησα να το καταλάβω.
Όταν ερωτεύομαι, είμαι σχεδόν τυφλή… ή καλύτερα εθελοτυφλώ. Συνήθεια που την είχα με όλους τους άντρες της ζωής μου. Μάλλον προβάλλω τα θέλω μου και τις ανάγκες μου στο πρόσωπό τους. Ίσως προβάλλω τον τρόπο που τους φέρομαι και τα συναισθήματά μου. Το ηθικό δίδαγμα είναι πως ερωτεύομαι τον εαυτό μου σε ένα άλλο περιτύλιγμα.
Και σε αποκαλώ εγωιστή, γιατί θυμάσαι πως υπάρχω κι εμφανίζεσαι μονάχα όταν το επιθυμείς. Ίσως όταν σου λείπει στοργή, όταν η ανάγκη σου χτυπά την πόρτα. Ίσως όταν ψάχνεις λίγη επιβεβαίωση, το δεδομένο σου. Ίσως…
Κουράστηκα. Με εξάντλησε η αναμονή να αποφασίσεις τι θέλεις. Όταν είναι να έρθεις, πρέπει να ξέρεις τι θέλεις και να το θέλεις πολύ. Μα εσύ δεν ξέρεις. Ή δεν το θέλεις πολύ. Αρνούμαι να πιστέψω πως όταν θέλεις κάτι πολύ δεν κάνεις τα πάντα για να το αποκτήσεις. Δεν πιστεύω στο πεπρωμένο μήτε σε εκείνο το σύμπαν το συνωμοτικό. Δεν υπήρξα ποτέ μοιρολάτρης.
Στα είπα όλα.
Σου άνοιξα μια πόρτα, σου έγραψα ένα βιβλίο, σου έδειξα τον κόσμο. Μη μου μιλήσεις για προβλήματα. Αυτή η λέξη είναι καθαρά μαθηματική κι εγώ με τα μαθηματικά δε διασκέδασα ποτέ. Είναι για ανθρώπους που αγαπούν τους αριθμούς. Αν θέλεις να μιλήσουμε για έγνοιες, θα σου πω μονάχα πως τις δικές μου τις έβαλα στην άκρη. Θ’ άλλαζα τη ζωή μου και τον κόσμο για μια ευκαιρία. Εσύ τις έβαλες απλά ανάμεσά μας. Τις τάισες να μεγαλώσουν και να τρανέψουν μαζί με τις ανασφάλειές σου. Δεν πειράζει.
Κάποια ταξίδια τα κάνουμε μόνοι. Το δικό σου ακόμα είναι σε ένα μονοπάτι που μοιάζει λαβύρινθος. Αν δεν αποφασίσεις μόνος σου, αν δεν λύσεις το μίτο κι αν δεν αφήσεις τους μινώταυρους πίσω σου, τίποτα δε θα αλλάξει. Μπορεί να μην έχεις τη δύναμη να τα αλλάξεις. Μπορεί να σε δικαιολογώ για όλα. Δική μου κι αυτή η αμαρτία. Την παίρνω πάνω μου.
Αλλά κάθε φορά που φεύγεις χάνω ένα κομμάτι μου και δεν έμειναν πολλά. Δεν αναρωτιέσαι τι επιπτώσεις έχει η συμπεριφορά σου. Άρα δε σε ενδιαφέρει. Δεν έχει νόημα πια. Αυτή η διαπίστωση με ξύπνησε. Μην έρθεις. Γιατί κουράστηκα να με αποσυναρμολογείς. Δεν επισκευάζομαι πια, μήτε μπορώ να αντικαταστήσω τα ανταλλακτικά.
Αν είναι να έρθεις, διέλυσέ με οριστικά κι ύστερα αν το επιθυμείς ανακατασκεύασέ με.
