Ένα ζευγάρι μάτια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον παράδεισο.
Ένα ζευγάρι μάτια που έβλεπαν κάτι καλό και όμορφο μέσα σε όλους τους ανθρώπους και τα ζωντανά τούτης της πλάσης.
Ένα ζευγάρι μάτια που ονειρεύονταν ορθάνοιχτα και χαμογελούσαν μαζί με τα χείλη σου. Ίσως και λιγάκι περισσότερο.
Ένα ζευγάρι μάτια ανεξερεύνητα που θύμιζε ταυτόχρονα λιβάδια και θάλασσες ή βουνά και ζούγκλες απάτητες, τόπους βγαλμένους από παραμύθια με ξωτικά, δράκους, βασιλιάδες, νεράιδες.
Ένα ζευγάρι μάτια που άλλαζαν χρώματα με τη διάθεσή σου, διάφανα κι αγνά.
Ένα ζευγάρι μάτια που διαφέντευαν τον κόσμο μονάχα με ένα τους βλέμμα.
Ένα ζευγάρι μάτια που αιχμαλώτιζε στο πέρασμά του το παν, μα εκείνο έμενε πάντα ελεύθερο, ανεξάρτητο, απείθαρχο σε πρέπει και λογική.
Κείνο το ζευγάρι μάτια που ερωτεύτηκα, γιατί όμοιό του δεν είχα ξαναδεί και το άγνωστο και το άγριο πάντοτε με γοήτευε. Λίγο να το εξερευνήσω και λίγο να το δαμάσω. Όλα από λίγο, μη χάσει την ομορφιά του.
Ένα ζευγάρι μάτια σκληρά σαν πέτρα που κανείς δε μπόρεσε να λαξεύσει. Πόσοι προσπάθησαν σκληρά αλήθεια…;
Ένα ζευγάρι μάτια καυτά σαν την κόλαση και παγωμένα σαν τις νύχτες στην έρημο.
Ένα ζευγάρι μάτια τρομακτικά σαν του δαίμονα που κρύβω μέσα μου και με βασανίζει.
Ένα ζευγάρι μάτια που φέρναν μαζί τους το θάνατο, ένα μαύρο, πηχτό σκοτάδι που σε τύλιγε σαν ομίχλη βαριά.
Ένα ζευγάρι μάτια σαν καθρέφτες τοποθετημένοι περιμετρικά σε στρογγυλό δωμάτιο, να αντικατοπτρίζουν τους χειρότερους εφιάλτες σου που τις νύχτες στοιχειώνουν τον ύπνο σου.
Ένα ζευγάρι μάτια αλήτικα, άφοβα, ανεξέλεγκτα που δε σταματάνε πουθενά, παράνομα και μπλεγμένα σε εγκλήματα που ζήλεψα.
Ένα ζευγάρι μάτια σκέτο ναρκωτικό από εκείνα τα σκληρά που δεν μπορείς ποτέ να ξεμπλέξεις και που η μοίρα που σε προορίζουν είναι μονάχα μία.
Εκείνο το ζευγάρι μάτια που με ταξίδεψε στους φόβους μου, με τράβηξε από το χέρι δυνατά να πολεμήσω και να νικήσω.

Τα δικά σου μάτια…