Σαν άλλη Εύα εθίζομαι σε προπατορικά αμαρτήματα. Στις μεγαλύτερες αμαρτίες μου δεν έχω ανάγκη από άφεση. Τις έκανα με πάθος, με απίστευτη όρεξη για ρίσκα και ζειν επικινδύνως. Ήταν γεμάτες πόθο και ηδονικά ευχάριστες και τις θυμάμαι σαν να μην πέρασε μια στιγμή. Για εκείνες τις μεγάλες αμαρτίες μου, που τις γλέντησα για να διασκεδάσω την πλήξη μου, δεν θα ντραπώ ποτέ. Κανείς ενδοιασμός. Στο ορκίζομαι πως δεν έχω κανέναν σκοπό να ζητήσω συγχώρεση ούτε από εσένα, ούτε από κανένα άλλο έμβιο ον, αλλά ούτε κι από τον ίδιο το Θεό. Σε κανέναν σας δεν πίστεψα ποτέ, ούτε και σας χρειάστηκα.

Νύχτες σκοτεινές, με οράματα, φαντάσματα, καπνούς, αλκοόλ και γυμνά κορμιά απαλλαγμένα από προκαταλήψεις και φόβους, χωρίς συναισθήματα. Την ψυχή μου την κρατώ καθαρή.

Τις μεγαλύτερες αμαρτίες μου τις φυλάω στο νου μου, καλύτερα κι από παιδιά μου. Και τα σημαντικότερα δημιουργήματα μου είτε ήταν αυτές οι ίδιες, είτε από εκείνες προέκυψαν σαν ιδέα, κάτι μεθυσμένες νύχτες σαν την αποψινή. Στον απολογισμό μου, είναι η μεγαλύτερή μου περηφάνια. Δε χρειάστηκε να τις καταγράψω, γιατί κρυφές σαν μένουν κι ανομολόγητες, κάπως ντροπιαστικές, είναι ακόμη καλύτερες και δε χάνουν εκείνη την πρόστυχη αίγλη τους, που αχόρταγα καταπίνει κάθε διάθεση για μετάνοια.

Κρατώ τα μυστικά μου επτασφράγιστα και ποτέ στ’ αλήθεια δε θα μάθεις, όσο κι αν σε αφήνω έτσι να νομίζεις, πως με ξέρεις. Όσο κι αν μοιράζομαι μαζί σου τα πάντα, τα ανούσια κι ανόητα, εσύ τα πιστεύεις τόσο σημαντικά. Μα είναι λίγο διαφορετική η αλήθεια. Δε σου είπα ψέματα ποτέ, ή ίσως δεν έχω πει τόσα πολλά που να’ ναι και κατακριτέα. Απλώς η μισή αλήθεια σε αφήνει χαρούμενο και ήσυχο, τις νύχτες που αλητεύει ο νους μου κι όχι μόνο αυτός. Κάθε μικρό μου ή μεγάλο μυστικό, προτίμησα να το κρατήσω για μένα, φυλαγμένο τόσο προσεκτικά, γιατί αν μαζί σου το μοιραζόμουν, θα έχανε το νόημά της, η αμαρτία που τόσο μου αρέσει κι οι δαίμονές μου θα’ χαναν τη δύναμή τους και το κέφι τους. Μέσα μου βασιλεύει η ίδια η Λίλιθ.

Μη νομίζεις, πως σαν έρχεται της μέρας το πρώτο φως, μπορείς να με σταματήσεις, γιατί την αλητεία την ονειρεύτηκα πολύ κι άργησα να τη διεκδικήσω. Τώρα πια στον δικό μου κατήφορο κανένα εμπόδιο, κανένα φρένο. Η νύχτα είναι το όπλο μου κι η μέρα σύμμαχός μου κι εγώ φανατικά αμαρτωλή και ανενδοίαστη να ταξιδεύω σε μέρη που δεν έχεις φανταστεί ποτέ, να ζω εκείνα που πάντα θα φοβάσαι, να επιτυγχάνω εκείνα που όλοι βαφτίζουν ακατόρθωτα, να παίζω με τους ανθρώπους που τίποτα τελικά δε μου λενε.

Σε προκαλώ να με δαμάσεις κι αν δεν τα καταφέρεις σε προκαλώ να μ’ ακολουθήσεις. Φώναζέ με Εύα κι έλα μαζί μου…