Ήθελα να κλέψω το φεγγάρι
Και να το καρφώσω, ασημένια χτένα,
Πάνω στα χρυσά σου μαλλιά,
Μα τότε ο ουρανός δε θα’ χε φεγγάρι.
Ήθελα να πάρω τ’ αστέρια
Και να στα χαρίσω, χρυσαφένια δώρα,
Μες στην ανθοστόλιστη αγκαλιά σου,
Μα τότε ο ουρανός δε θα’ χε αστέρια.
Θέλησα να στραγγίξω απ’ τον ήλιο το φως
Και να λούσω το γυμνό σου κορμί
Μες στο ποτάμι το σιγανό,
Μα τότε το σκοτάδι θ’ αγκάλιαζε τη γη.
Θέλησα να δανειστώ απ’ τον ουρανό τη χρυσή του τη σκόνη
Και να τη βάλω να λαμπυρίζει
Μέσα στα μάτια σου τα γαλανά
Μα κάθε που γλυκοχαράζει η μαγεία θα χανόταν.
Ζήτησα να πάρω τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος
Και να σε ντύσω με τη ζεστασιά
Μέσα στη θάλασσα που γίνεται ένα με το φως,
Μα τότε τι θ’ αγναντεύαμε οι δυο μας κάθε απόγευμα;
Σου χάρισα λοιπόν την καρδιά μου.
Στην έδωσα για να βυθιστείς μέσα σε όσα νιώθω,
Όσα με λόγια κανένας δεν μπορεί να εκφράσει,
Μα τώρα εγώ πια δεν έχω καρδιά;
