Αποθαρρύνει τις ελπίδες.
Σβήνει τα όνειρα.
Μου λέει «Πάψε!»
Η ζωή είναι δύσκολη,
Γεμάτη πόνο, φόβο, θλίψη.
Αχ! Καταραμένη λογική.
Τύψεις συνειδήσεως για κάθε σφάλμα.
Πρόσεξε!
Όχι. Δε μαθαίνουμε απ’ τα λάθη.
Μόνο πονάμε, πληγωνόμαστε.
Μην πονέσεις!
Πρόσεξε.
Καταραμένη λογική.
Περνά από κόσκινο τα συναισθήματά μου.
Τούτο είναι λάθος.
Μη νιώθεις,
Μονάχα σκέψου.
Η ζωή είναι δύσκολη.
Έχει φόβο, πόνο, θλίψη.
Τι να πω;
Τι ν’ απαντήσω;
Κλείνομαι πίσω απ’ τα τείχη της,
Ξεχνώντας πως η ζωή
Έχει αγάπη, όμορφες στιγμές,
Λαμπερούς ήλιους, γλυκές αναμνήσεις.
Κάπου εκεί έξω απ’ τα τείχη
Η ζωή είναι μικρή και πρέπει να τη ζεις.
Original content here is published under these license terms:
X
License Type:
Read Only
License Abstract:
You may read the original content in the context in which it is published (at this web address). No other copying or use is permitted without written agreement from the author.
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια κι ακόμα να μεγαλώσει. Γαλουχήθηκε με παραμύθια και πιστεύει στον έρωτα σαν αθεράπευτα ρομαντική. Γράφει γιατί έχει ανάγκη να σβήσει τα πάθη της. Μερόνυχτα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι ή ακουμπισμένη σε ένα πληκτρολόγιο. Φοβάται μήπως ξεχάσει και ξέρει πως "Scripta manent, verba volant.". Σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα και πίνει τον καφέ της γλυκό. Δε μετανιώνει, μόνο ονειρεύεται. Ελεύθερη κι αυθόρμητη. Πιστεύει στο καλό μέσα στους ανθρώπους.
"Νοημοσύνη είναι μόνο μία. Η συναισθηματική."
