Είσαι στη ζωή μου ένα μικρό κερί, που φέγγει στα σκοτάδια του μυαλού μου, όχι ήλιος ολόφωτος, ούτε πανσέληνος σε έναστρο ουρανό. Ένα μικρό κερί, μα αυτό έχω ανάγκη.

Δεν είσαι ένα από τα τραγούδια που ακούω, μα ένας στίχος σε όλα εκείνα που λατρεύω. Εκείνα που με κάνουν να νιώθω κι ας μην είναι πάντα χαρούμενα.

Στους δρόμους που ταξιδεύω, που και που σα φωτεινός σηματοδότης με φρενάρεις, όταν είναι επικίνδυνο να πατώ τέρμα το γκάζι και να τρέχω σε διαδρομές δίχως αύριο που τόσο μ’ αρέσουν και με προκαλούν.

Τις ώρες τις απελπισίας ένα χέρι να πιαστεί η ανάγκη μου, ένας ώμος να ακουμπήσω τη θλίψη μου, ένα σώμα – αερόσακος να ανακόψει την πορεία πρόσκρουσης της παράνοιας.

Στηρίζομαι σε εκείνο το χαμόγελό σου το καθησυχαστικό και σαν πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του για να σωθεί από την άβυσσο, κρατιέμαι από το βλέμμα σου.

Εκεί που το ελαττωματικό μυαλό μου κολλάει, μου μιλάς τόσο γλυκά, με συμβουλεύεις, με σπρώχνεις με τον τρόπο σου να ξεπερνώ τους σκόπελους, να υπερπηδώ εκείνα τα μικρά και μεγάλα εμπόδια που βάζω μόνη στον εαυτό μου.

Τα λάθη μου τα μετράς σωστά και μου τα δείχνεις ξανά, όταν πλησιάζω στην επανάληψη, χωρίς να με κατηγορείς που η επιπολαιότητά μου στοιχίζει χαμένα παιχνίδια, μικρές ή μεγάλες ήττες.

Δε με χρεώνεις με ενοχές, δε μου φορτώνεις Ερινύες.

Κι αν μου θυμώνεις καμιά φορά, δεν κρατά παρά μονάχα τόσο λίγο, σαν να μην έγινε ποτέ, κι όλα τα λύνεις με ένα νεύμα.

Κι όταν σαν καλοκουρδισμένη μηχανή δουλεύω σκληρά, κάπου εκεί λαδώνεις τα γρανάζια μου, μην τυχόν και σταματήσει η γραμμή παραγωγής, που δουλεύει μετά από καιρό σωστά και γρήγορα.

Κι όταν όλα πηγαίνουν ρολόι, μόνο με σένα θέλω να μοιραστώ τη χαρά μου, να δω την επιβράβευση στα μάτια σου.

Κι όταν ονειρεύομαι με τα μάτια ορθάνοιχτα, θέλω να μ’ ακολουθήσεις, να σε τραβήξω από το χέρι κι εσύ παλεύεις να με προσγειώσεις μην τυχόν και πέσω ανώμαλα από εκείνο το ροζ συννεφάκι.

Είσαι πάντα εδώ, έστω και σαν ιδέα όταν δεν μπορώ να σε έχω στ’ αλήθεια δίπλα μου, μια σκέψη στο μυαλό μου το ταραγμένο, ένα φτερούγισμα στην καρδιά, μια ανάμνηση στιγμών, ήχων, γεύσεων ή το άρωμά σου.

Κι αν είναι αλήθεια πως σε έχω ερωτευτεί, μάλλον νιώθω τυχερή. Γιατί ήσουν πάντα εδώ ακόμη κι όταν δε σ’ είχα γνωρίσει. Ο καλύτερος μου φίλος, ο πιο τρελός μου σύντροφος στην περιπέτεια κι ο πιο μεγάλος μου συνένοχος στην αμαρτία.