Μου μιλάς, αλλά δεν ξέρω αν θέλω να σε ακούσω. Οι άνθρωποι προχωράνε. Η ζωή η ίδια προχωράει. Ο χρόνος περνάει. Κι ο δικός μου ήταν πάντοτε πολύ περιορισμένος, για να αναλώνεται και να έχει τη διάθεση να περιμένει.
Βιαστική πάντοτε και πεινασμένη για ζωή. Με ένα μόνιμο άγχος, να προλάβουμε να τα ζήσουμε όλα. Ο χρόνος δε φτάνει. Εφήμεροι είμαστε και θνητοί, γλυκέ μου, κι εσύ να μην μπορείς να αποφασίσεις τι θέλεις. Αν ξέρεις τι θέλεις και το θέλεις αληθινά, απλώνεις το χέρι σου και το παίρνεις, γιατί όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος.
Φοβάμαι πάντα πιο πολύ, όχι μήπως δεν προλάβω να ζήσω το όνειρο – πέταξα κι εκείνη τη λίστα, που έγραφα τους επόμενους στόχους – αλλά μην ξεχάσω. Οι στόχοι, ξέρεις, και τα όνειρα δεν είναι για να καταγράφονται, δεν είναι για να σε αγχώνουν καταχωρημένα σε μια λίστα καθώς μεγαλώνεις. Υπάρχουν για να ξυπνάς το πρωί, με μια κούπα αχνιστό καφέ, να χαμογελάς και να αρπάζεις τη μέρα σου, κάνοντας κάτι για να γυρίσεις το βράδυ στο κρεβάτι με το ίδιο χαμόγελο.
Ονειρεύτηκα τον κόσμο και το ταξίδι και τα ονειρεύτηκα μαζί σου, αλλά πάντοτε μπορούσα να τα ζήσω μόνη μου. Αυτή είναι η ομορφιά του έρωτα. Σε ήθελα εδώ, να μοιραστώ μαζί σου το όνειρο μου και να γνωρίσω το δικό σου. Να αρπάξω ένα κόκκινο μπαλόνι με ήλιο, να ρουφήξω μια μικρή ανάσα και να αρχίσω να σου γελάω με εκείνη την αστεία φωνή, καθώς αρχίζω να πετάω, πιασμένη από μια κλωστή στην άκρη του μπαλονιού.
Σε ήθελα εδώ και σε περίμενα.
Μα δε φτιάχτηκα για να περιμένω. Γιατί δεν ξέχασα ποτέ την αξία του χρόνου (εγώ δεν τη μετρώ με το χρήμα). Κάθε δευτερόλεπτο που περνά, ο δικός μου χρόνος μετρά αντίστροφα, σα βόμβα ωρολογιακή και κάποια στιγμή θα εκραγεί. Πριν εκραγεί θέλω να χαμογελάσω χορτάτη και να έχουν γίνει κείνα τα όνειρα αναμνήσεις.
Θέλεις να μιλήσουμε λες, μα ο χρόνος που μπορούσα να διαθέσω για σένα τελείωσε. Δεν ξέρω αν έχω πια χρόνο και διάθεση να σε ακούσω. Να απαντήσω, δεν έχω σίγουρα…
Τα ξεκαθαρίσματα σε κάποιους λογαριασμούς έχουν προβλεπόμενο χρόνο. Ύστερα τα χρέη παραγράφονται κι απλά ξεχνάς πως υπήρξαν ποτέ.
Σ’ αγάπησα και σε περίμενα, μα τώρα το όνειρο δεν έχει άλλο χρόνο κι αυτή η κλήση τερματίζει. Δεν υπάρχουν κέρματα στην τσέπη μας, θα πέσει η γραμμή.
