Πώς θα ήθελα να είμαι μια μεγάλη γυναίκα…
Πώς θα ήθελα να είμαι μια μεγάλη μητέρα…
Να μπορώ στα τεράστια χέρια μου,
Να κλείνω σε μια αγκαλιά ολάκερο τον κόσμο.
Να μπορώ ν’ κρατήσω μέσα σ’ αυτή την αγκαλιά όλους τους ανθρώπους.
Νέους και γέρους, όμορφους κι άσχημους, φίλους κι εχθρούς.
Να μπορώ να σβήσω με μια μαθητική γομολάστιχα,
Κάθε δάκρυ που έχει ζωγραφίσει στα πρόσωπά τους κάποιος με το μολύβι του.
Κάθε δάκρυ να σκουπίσω
Απ’ αυτά που ξεμυτίζουν από τα μάτια τους.
Ν’ απαλύνω τον πόνο που νιώθουν.
Να εξαφανίσω τη λύπη από τα μάτια τους.
Να χαϊδέψω τα θλιμμένα, κατεβασμένα κεφάλια.
Να σκορπίσω στοργή κι αγάπη.
Ν’ ακούσω τα παραπονά τους
Να δώσω αλάνθαστες συμβουλές σαν κι εκείνες που μόνο μια μάνα μπορεί να δώσει.
Να διδάξω ηθική κι αξιοπρέπεια, αυτογνωσία κι αυτοσεβασμό
Και το βράδυ να κρατήσω το χέρι τους, να διηγηθώ μια ιστορία
Ώσπου να έρθει η χαλάρωση κι ο ύπνος….
Και το επόμενο πρωί με τα μεγάλα μου χέρια
Να μαζέψω τις πιο όμορφες μαργαρίτες σε ένα τεράστιο μυρωδάτο μπουκέτο
Και να σας τις χαρίσω μαζί με φρέσκες χαμογελαστές τηγανίτες με μέλι.
Πώς θα ήθελα να είμαι μια μεγάλη γυναίκα…
Πώς θα ήθελα να είμαι μια μεγάλη μητέρα…
Μια μεγάλη μητέρα…
