Τώρα πάει. Ό,τι ήταν να γίνει, έγινε. Πάει, σου λέω. Μη μετανιώνεις. Νιώσε λιγάκι ελεύθερη.
Έτσι είναι όταν βγάζεις από τη ζωή σου κάτι που σε τραβάει πίσω.
Μη διανοηθείς να αλλάξεις γνώμη, μη διανοηθείς να στενοχωρηθείς, μη διανοηθείς να σκεφτείς, πώς θα νιώσει.
Όχι.
Το πάτησες το κουμπί, Κιμ. Μην αναμένεις εκκρήξεις και καταστροφές. Ούτε μανιτάρια. Ήταν απλώς το κουμπί της απόδρασης, της εξόδου, από κάπου που έπρεπε να είχες φύγει από καιρό. Κανείς δε σε κρατούσε εκεί. Μονάχα η θέλησή σου και το όνειρο. Σου έχω νέα. Ξύπνα. Δικό σου μονάχα το όνειρο.
Κάποια στιγμή θα το δει. Κάποια στιγμή μπορεί να καταλάβει. Ίσως και όχι. Δεν έχει και καμία σημασία πια. Άλλωστε υπάρχει δράση και αντίδραση αλλά δεν έμεινε και τίποτα να περιμένεις. Ας σκεφτεί ότι θέλει. Μήπως πάντα αυτό δε γινόταν; Εκείνος σκεφτόταν αυτό που τον σύμφερε και τον έκανε να νιώθει καλύτερα. Το ίδιο κι εσύ.
Έχεις παρατηρήσει πως οι άνθρωποι νοιάζονται μόνο για όσα καταλαβαίνουν ή σκέφτονται ή νιώθουν οι ίδιοι;
Το έχεις κάνει κι εσύ. Μην τολμήσεις να το αρνηθείς. Οι δυο μας τα λέμε τώρα.
Αυτό μας έμαθε να κρίνουμε τους άνθρωπους. Τους κρίνουμε μόνο με τα δικά μας βιώματα, τις ανάγκες και τις σκέψεις μας και το πώς αλληλεπιδρούν με τα δικά μας “θέλω”.
Γιατί πρέπει να κρίνεις; Δε χρειάζεται. Δεν έχει νόημα. Αναμάρτητος δεν είναι κανείς.
Η λύτρωσή σου έμοιαζε να είναι ένα τέλος. Περίμενες να το βάλετε μαζί, πάνω σε ένα ποτό, σε μια κουβέντα. Δεν ήρθε ποτέ. Δεν έπρεπε να περιμένεις τη λύτρωσή σου από κείνον. Έπρεπε μόνη σου να τη βρεις. Σήμερα βάλε μια τελεία και για τους δυο σας. Χωρίς ερωτήσεις που δε μπορούσατε ν’ απαντήσετε. Ήσουν έτοιμη να απαντήσεις, αλλά δε ρώτησε. Ρώτησες αλλά δεν έμοιαζε έτοιμος να απαντήσει, ή εσύ δεν ήσουν έτοιμη να καταλάβεις. Πολλές φορές απλά δε θέλεις να δεις αυτό που δε σε ικανοποιεί. Τώρα δεν υπάρχουν συγγνώμες. Τώρα δεν υπάρχει αναμονή κι ελπίδα.
Ήσουν εγωίστρια και απαιτητική και θορυβώδης. Τώρα απλώς θα ηρεμήσεις, θα κάνεις πίσω, θα ησυχάσεις. Όχι σαν ήλιος πριν την καταιγίδα, αλλά σαν μια απεριόριστη συννεφιά πάνω από τη θάλασσα. Μόλις φυσήξει, θα φύγεις.
Τώρα δε θα ξέρεις που είναι, τι κάνει. Δε θα ξαναρωτήσεις, δε θα ψάξεις. Τώρα δε θα ξέρεις αν σε ψάχνει. Καλύτερα έτσι. Η άγνοια είναι δύναμη.
Μη νιώσεις άδεια. Δε σου το επιτρέπω. Πάντα ανόητη ήσουν. Με κουράζεις. Άσπρισαν τα μαλλιά μου εξαιτίας σου, εμφανίστηκαν ρυτίδες. Μεγάλωσες κι ακόμα να μάθεις πως δεν πρέπει να παίζεις. Γιατί εσύ δεν έμαθες ποτέ να παίζεις. Ρημάδα ειλικρίνεια. Τα δεδομένα είναι παρωχημένα κι αναληθή.
Μη μετανιώσεις. Μην κοιτάξεις άλλο πίσω. Μονάχα μπροστά. Ό, τι είναι να γίνει θα γίνει. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον…
