Μην πέφτεις με τα μούτρα! Πρόσεχε! Μην ενθουσιάζεσαι! Μην ονειρεύεσαι! Μη βιάζεσαι!
Μα καλά, είναι δυνατόν να πιστέψει ποτέ κανείς πως θα ακούσω τέτοιες συμβουλές;
Όλοι γύρω μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε.
Στα μικροπρεπή μυαλά τους δε θέλω να βρεθώ, δε θέλω να δω με τα δικά τους μάτια. Ένας θόρυβος οι ομιλίες στ’ αυτιά μου. Εγώ δε φοβάμαι! Ούτε τον ίδιο το Θεό. Γιατί συμπαραστάτη τον έχω, συνοδοιπόρο.
Μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε… (μπλα μπλα μπλα μπλα) και κλείνω τα αυτιά μου. Αυτή η βοή με κουράζει. Προσπαθεί κοπιάζοντας κι αγκομαχώντας να μη με αφήσει να συγκεντρωθώ, να με βγάλει από το δρόμο που διάλεξα και με κόπο πολύ πασχίζω να διαβώ.
– Τον βλέπεις εκείνον… Έκανε αυτό. Τη βλέπεις εκείνη; Έκανε το άλλο.
Μα εμένα δε με ενδιαφέρει καθόλου τι κάνουν και τι λένε εκείνοι οι Άλλοι. Σαν εξωγήινους τους βλέπω. Αδιαφορώ. Ο δικός μου ο δρόμος με νοιάζει, ακόμη κι αν ο ρόλος που διάλεξα είναι του τρελού Βασιλιά. Τι θα κάνω εγώ με ενδιαφέρει, τι θα πω, ποιος άνθρωπος είμαι, ποιος άνθρωπος θέλω να γίνω. Ά ν θ ρ ω π ο ς!
Ονειρεύομαι. Δε με βλέπεις. Στυλώνω το βλέμμα στο κενό και βλέπω ουρανούς καταγάλανους, πράσινα λιβάδια απέραντα, τον αέρα να φυσά και να ταξιδεύει τα σύννεφα κι εγώ εκεί πάνω τους, μικρός πειρατής σε ρεσάλτο “Βίρα τις άγκυρες κι ασε το μπαμπακένιο μου καράβι να σαλπάρει, να φύγει μακριά”.
Μένω παιδί, αθώο, με άγνοια κινδύνου και φόβου.
Βλέπω αγάπη, έρωτα, ανθρωπιά, συμπόνοια, ελπίδα, αλήθεια. Βλέπω φως, εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκοτάδι. Βλέπω όλα εκείνα που σε φόβισαν. Ακόμα σου απλώνω το χέρι να έρθεις μαζί μου. Ποτέ δεν είναι αργά.
Άφησέ τους εκείνους να μουρμουρίζουν μέσα από τα δόντια τους. Τι σε νοιάζει αν θα μας καταλάβουν ή αν θα μας κρίνουν; Μοναδικός κριτής είναι ο Θεός και λιγουλάκι ο εαυτός μας (εκείνη η φωνή στο κεφάλι σου, που τη βάφτισες συνείδηση).
Ξέρεις, οι συμβουλάτορες είναι κάποιοι αποτυχημένοι και φοβισμένοι άνθρωποι. Κολλημένοι γερά στη γη, ονειρεύτηκαν κάποια στιγμή, μα δεν προσπάθησαν αρκετά και τώρα δεν θέλουν να προσπαθήσεις κι εσύ. Γιατί αν προσπαθήσεις, θα κερδίσεις. Κι αν κερδίσεις θα αποδειχτεί περίτρανα η δική τους αποτυχία, μια που έκανες το δικό τους “αδύνατο” δυνατό.
Οι συμβουλάτορες πάντα θα λένε. Η λογική σου θα προσπαθεί να τους ακούσει, γιατί έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να είναι πειστικοί και τρομοκράτες…
Εσύ, ν’ ακολουθείς μονάχα την καρδιά! Μείνε παιδί!
