Πάνε τώρα λίγα χρόνια,
Που ζωγραφίζω χάρτες,
Για τους θησαυρούς που κρύβω.
Αν είσαι έξυπνος μια μέρα θα τους ανακαλύψεις.
Φτιάχνω γρίφους
Και περιμένω να τους λύσεις
Και ν’ ακολουθήσεις τα βήματα ως το τέλος.
Πάνε τώρα λίγα χρόνια,
Που ζωγραφίζω χάρτες,
Όχι για να επισκεφτείς τους τόπους που είδα,
Μα για να ταξιδέψουμε μαζί,
Σε εκείνους που ονειρεύομαι.
Πάνε τώρα λίγα χρόνια,
Που ζωγραφίζω χάρτες,
Δε μοιάζουν μ’ όσους έχεις δει ως τώρα.
Δεν δείχνουν μπαούλα με χρυσάφι,
Αλλά μυρωδάτα, χρωματιστά λουλούδια,
Καταπράσινα λιβάδια,
Γλάρους δίπλα σε χρυσαφένια ακρογιάλια,
Ατέλειωτα ουράνια τόξα απ’ άκρη σ’ άκρη,
Ολόλευκα μπαμπακένια συννεφάκια σε καταγάλανους ουρανούς,
Φωτεινά αστέρια σε ξάστερες νύχτες,
Παιδιά που τρέχουν και παίζουν ανέμελα,
Ανθρώπους που γελούν,
Κόσμους καινούριους, μοναδικούς…
