Πώς γίνεται να είσαι πάντα χαρούμενος;
Να μια ωραία ερώτηση.
Είσαι πάντα χαρούμενος;
Εγώ δεν είμαι. Και δε θέλω. Είμαι και χαρούμενη, και θυμωμένη, λυπημένη, εκνευρισμένη, τρομοκρατημένη, μελαγχολική, ευτυχισμένη, γεμάτη,, αμήχανη, ερωτευμένη, περήφανη, δημιουργική, αισιόδοξη, μοναχική, αγχωμένη, κουρασμένη κι άλλα που δε φτάνουν για να περιγράψουν όλες τις στιγμές.
Κι έτσι μ’ αρέσει. Για να μπορώ να θυμηθώ, πως με κάνεις να νιώθω, για να σου πω μια μέρα λίγο πριν το τέλος, “Ναι, τα έζησα όλα.” γιατί η ζωή είναι συναίσθημα. Κι εγώ τα θέλω όλα. Να τα νιώσω, να τα δοκιμάσω, να τα ζήσω και να τα φυλάξω σε αναμνήσεις.
Κι αν χαμογελώ, μην νομίζεις πως είμαι πάντα χαρούμενη, ή αν δείχνω σοβαρή, μη νομίζεις, πως μέσα μου δεν κρύβω μια απεριόριστη τρέλα. Κάποια στιγμή, εσύ δε μου είπες πως “Δεν είναι όλα όπως φαίνονται.”;
Εξαρτάται, θα σου πω εγώ, με ποια μάτια έμαθες να κοιτάζεις, να διαβάζεις, να ονειρεύεσαι. Γιατί και τα όνειρα με τα μάτια ανοιχτά τα κάνεις, με τα μάτια κλειστά μονάχα να απολαμβάνεις, ξεχωριστά μία μία τις αισθήσεις.
Πώς γίνεται να είσαι πάντα χαρούμενος;
Δεν ξέρω αν σε πιστεύω. Γιατί μπορεί απλώς να προσπαθείς να δείξεις κάτι που δεν είσαι. Κι αν είσαι κάλπικος, ούτε στα μάτια σου θα μπορούσα να δω το ψέμα. Έχω αρχίσει να μεγαλώνω και με εγκατέλειψε εκείνο το χάρισμα.
Ξέρεις γιατί δε σε πιστεύω. Γιατί εγώ είμαι κάλπικη. Ή ίσως λίγο παραπάνω μόνη. Για να κερδίσεις ένα αληθινό χαμόγελο πρέπει λιγάκι να προσπαθήσεις παραπάνω. Μα αν το θέλεις στα αλήθεια, μην ξεχάσεις πως με κάνουν χαρούμενη τα μικρά και τα απλά. Για να μπορείς να ξέρεις όμως, αν είναι αληθινό τούτο το χαμόγελο, χρειάζεσαι λίγο χρόνο, λίγη οικειότητα, λίγη θέληση. Δεν είναι το μυστήριο, ούτε πρόκληση, είναι ο φόβος για το άγνωστο, είναι λιγάκι ο εγωισμός κι ό,τι μάλλον έχω γίνει τόσο παράξενη, που ξέρω πως μόνο ο εαυτός μου μπορεί να με αντέξει.
Αν είσαι αληθινός, σα βιβλίο ανοιχτό, μπορεί και να διαβάσω το βλέμμα σου. Αλλά και τι να το κάνω το διάβασμα; Εγώ θέλω να γράψω. Εκείνες τις σελίδες του βιβλίου που μείνανε λευκές, να τις γεμίσω ζωγραφιές και ιστορίες, φωτογραφίες κι ένα τριαντάφυλλο για σελιδοδείκτη. Ίσα για να βρίσκεις πάντα την αρχή.
Πώς γίνεται να είσαι πάντα χαρούμενος;
Αν γίνεται, να είσαι. Γιατί όταν χαμογελάς, θυμίζεις παιδί. Και πολύ μ’ αρέσει.