Στο θολωμένο σου μυαλό εκρήγνυνται ηφαίστεια. Τόση οργή, τόση ζήλια, τόση τρέλα κι απελπισία. Κι εγώ χαμογελώ μπροστά σου δίχως καμιά αίσθηση του κινδύνου. Αν είναι να χαθώ, ας είναι απόψε, ας είναι από τα χέρια σου, ας είναι με την ανάσα μου στα χείλη σου.

Από την πρώτη τη στιγμή, τον τρόπο που χαμογελούσες σαν παιδί και συνάμα σαν άντρας, τον τρόπο που μιλούσες σταράτα και ντόμπρα, τον τρόπο που με κάρφωναν τα μάτια σου, μέσα στο μεθύσι μας εκείνο που με τράβαγε σαν πεταλούδα στο φως η μορφή σου, το φιλί σου, μια νύχτα πάθους κι έρωτα, τα κορμιά μας σαν ένα.

Κάτι μου φώναζε να φύγω, μα όσο εκείνο το ένστικτο ούρλιαζε στ’ αυτιά μου, τόσο ήθελα να μείνω κι άλλο λίγο ακόμα. Ο κίνδυνος ήταν πάντα το ναρκωτικό μου, το ρίσκο, να παίζουμε κορώνα-γράμματα όλη την ύπαρξή μας.

Σε βρίσκω αστείο και λιγάκι γραφικό και στη γωνιά μου δε ζαρώνω γιατί την αναρχία και την επανάσταση μέσα στο αίμα μου την έχω. Κι αν μοιάζεις λιγάκι γίγαντας καθώς ορθώνεσαι μες στο θυμό σου δε δίνω φράγκο γιατί σε βλέπω λίγο σαν ανόητο κύκλωπα κι εμένα σαν τον Οδυσσέα.

Όσο εσύ θα εξοργίζεσαι, τόσο εγώ αντάρτισσα σε μια καινούρια μάχη. Κι αν είναι η τελευταία, δε βαριέσαι, χαλάλι σου. Γιατί τη ζωή μου την έζησα χορτάτη κι όποτε έρθει η ώρα θα είμαι έτοιμη να κάνω ένα φινάλε θεατρικό, με μπόλικο χειροκρότημα, πριν σβήσουν τα φώτα της ράμπας.

Φωνάζεις και δυναμώνω την ένταση στο ραδιόφωνο, γιατί δε με ενδιαφέρει να ακούσω τη φωνή σου, τις φαντασιοπληξίες και τις ζήλιες σου. Ελεύθερη ήμουν κι έτσι θα μείνω ως το τέλος. Δεν ήξερες ποια είμαι; Τι μου χρεώνεις τώρα, τα δικά σου τα πάθη; Με τραβάς από τους ώμους, με τραντάζεις, νομίζω είπες σε ντροπιάζω; Μπα, μάλλον δεν άκουσα καλά.

Γυρίζεις το πρόσωπό μου προς το μέρος σου, κρατάς σφιχτά το πηγούνι μου, τα χείλη μου σφιχτά με μια δόση ειρωνίας στο χαμόγελο και στο βλέμμα μου η νίκη. Λες, δεν ξέρεις που θα φτάσουμε απόψε αν δεν κάνω πίσω, αν δε σταματήσω να σε τρελαίνω και πώς τολμώ να σε αψηφώ. Εδώ θέλω να γελάσω δυνατά αλλά κάτι μου λέει πως ούτε καν αυτό δεν αξίζεις. Άκου πως τολμάω. Αστείος είσαι. Και μ’ απειλείς… Τουλάχιστον αυτό έχει λίγο ενδιαφέρον.

Βλέπω το περίστροφο στο τραπέζι. Ξέρω εγώ. Ρώσικη ρουλέτα κι ό,τι γίνει.