Με τους διαβήτες μου και την πυξίδα μου, χαράζω ρότα στο χάρτη μου, για ταξίδια προς απάτητα, εξωτικά νησιά και καταγάλανες θάλασσες. Με κοραλλιογενείς ύφαλους, χρωματιστά αγγελόψαρα, ιστορικά ναυάγια. Με κατάλευκες, αμμουδερές παραλίες, στολισμένες με καταπράσινους, πανύψηλους φοίνικες και διάσπαρτες πεσμένες καρύδες. Στα όνειρά μου, πρωτοπόρος, θαλασσοπόρος, εξερευνητής, προστάζω το πλήρωμά μου. Η μπουρού σφυρίζει και τα πανιά ανοίγουν, ενώ οι ναύτες στο κατάστρωμα δουλεύουν σκληρά.
Θα ανακαλύψουμε νέους τόπους, θα φτάσουμε όπου δεν έφτασε άλλος κανείς, θα κυνηγήσουμε θησαυρούς, παραμύθια και χίμαιρες και οι άθλοι κι οι ανακαλύψεις μας θα γραφτούν σε ημερολόγια, θα γίνουν βιβλία για τις επόμενες γενιές και θα ιστορούνται στους αιώνες κι εμείς θρύλοι, ατρόμητοι ταξιδευτές, χωρίς καμιά σημαία, κάτω από κανενός το λάβαρο.
Δένονται ναυτικοί κόμποι τα σκοινιά, βίρα τις άγκυρες, ανοίγουμε πανιά…
Σαλπάρουμε για την αιωνιότητα…
