Ασυνάρτητες σκέψεις τρέχουν στο μυαλό μου αγώνες ταχύτητας.
Κι εγώ προσπαθώ να δουλέψω, να συγκεντρωθώ, να νιώσω.
Σαν αυτόβουλα όντα με δική τους υπόσταση και θέληση τις φαντάζομαι αυτές τις σκέψεις, ανεξάρτητες και με αυτοπεποιήθηση, να προσπαθούν να επιβληθούν η μια στην άλλη, να μπλέκονται σε πόλεμο για να επιβιώσουν και να κυριαρχήσουν. Δυναμικές και αναρχικές, αντιδραστικές και πάνω από όλα ελεύθερες.
Σαν αγέρωχοι πολέμαρχοι, κατακτητές σκληροί, δεν υποχωρούν, αγωνίζονται άοκνα.
Με ζαλίζουν, σχεδόν με αποδομούν. Είναι ανεξέλεγκτες. Νιώθω πως έχω ηττηθεί κατά κράτος. Ίσως πρέπει να το παραδεχτώ και να συμβιβαστώ. Ίσως πρέπει να πάψω να προσπαθώ ν’ ανατρέψω την κατάσταση.
Γεμίζουν το μυαλό μου και το συνωστίζουν. Είναι τρομακτικά υπερπλήρες. Με αγχώνουν, με τρομοκρατούν. Δεν αντέχω τόση δραστηριότητα και υπερένταση.
Βρες μου ένα τρόπο να αδειάσω το νου μου, να τις εκδιώξω, να πάψει αυτή η κατάληψη. Κι έπειτα ας χαλαρώσουμε μαζί με ένα ποτήρι κόκκινο γλυκό κρασί και πες μου πως πέρασες τη μέρα σου. Και σαν πέσουμε στο κρεβάτι, κάνε το χέρι σου προσκεφάλι μου, πάρε με αγκαλιά κι ας ονειρευτούμε ερημικές παραλίες και καταγάλανα νερά.
