Σώματα άδεια από ψυχή.
Σε λεωφόρους, δρόμους,
Σε γωνιές
Πεταμένη μη ζεις.
Ξέρω. Ο φόβος είναι δυνατός.
Νίκησέ τον, αγάπη μου.
Τριάντα αργύρια δε σου φτάνουν.
Κάθε νύχτα μην πουλιέσαι.
Το κορμί σου φθείρεται
Μα σκέψου την ψυχή.
Μη γίνεις άδειο σώμα.
Προαγωγός στο νου σου
Μονάχη εσύ είσαι.
Πάλεψέ τον.
Σε λεωφόρους, δρόμους,
Σε γωνιές
Μη ζεις πεταμένη.
Βρες ένα όνειρο
Να σε κρατά δυνατή
Και φύγε.
Σώμα άδειο από ψυχή
Δεν είσαι.
Μα τριάντα αργύρια είναι αρκετά
Για ένα βράδυ σε κάμαρα με πόθο
Να προδοθείς.
Ένα κομμάτι κρέας
Δεν είσαι.
Πελάτες, ιστορίες
Κάθε βραδιά κάτι καινούριο.
Φύγε.
Βρες ένα ουράνιο τόξο και πέτα…
Στα όνειρά σου.
Original content here is published under these license terms:
X
License Type:
Read Only
License Abstract:
You may read the original content in the context in which it is published (at this web address). No other copying or use is permitted without written agreement from the author.
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια κι ακόμα να μεγαλώσει. Γαλουχήθηκε με παραμύθια και πιστεύει στον έρωτα σαν αθεράπευτα ρομαντική. Γράφει γιατί έχει ανάγκη να σβήσει τα πάθη της. Μερόνυχτα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι ή ακουμπισμένη σε ένα πληκτρολόγιο. Φοβάται μήπως ξεχάσει και ξέρει πως "Scripta manent, verba volant.". Σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα και πίνει τον καφέ της γλυκό. Δε μετανιώνει, μόνο ονειρεύεται. Ελεύθερη κι αυθόρμητη. Πιστεύει στο καλό μέσα στους ανθρώπους.
"Νοημοσύνη είναι μόνο μία. Η συναισθηματική."
