Είναι κι απόψε ένα από εκείνα τα βράδια που ξαπλωμένος στο άδειο κρεβάτι σου, κοιτάζεις με απόγνωση το ταβάνι του καπνισμένου δωματίου. Ο καπνός των τσιγάρων σου αιωρείται παιχνιδιάρικα, πότε από το τσιγάρο που’χει σταθμεύσει στα χείλη σου, πότε από το άλλο που ξεκουράζεται στο τασάκι. Μυρίζει ξενοδοχείο και καπνός. Μυρίζει και λίγο μοναξιά. Μυρίζει και σκέψεις που θα έρθουν να σε ταράξουν, να σε αναστατώσουν…
Δεν είναι ότι δεν έχεις σπίτι να κοιμηθείς. Είναι που δε βρίσκεις ησυχία πουθενά. Το σπίτι σε πνίγει, οι άνθρωποι σου το γεμίζουν αποπνικτικά. Ναι. Οι δικοί σου άνθρωποι. Δεν είναι πως δεν τους αγαπάς, απλώς δε μπορείς άλλο να ζεις μαζί τους, ούτε καν κοντά τους. Το ξενοδοχείο είναι μια λύση…
Έρχεσαι εδώ μια φορά το μήνα, ο πορτιέρης χαμογελά και σε χαιρετά ευγενικά βγάζοντας κι ανεμίζοντας το καπέλο του λίγο θεατρικά… Σου φαίνεται αστείος.
Ο αχθοφόρος κουβαλά τη βαλίτσα σου ως το δωμάτιό σου κουρασμένος, χωρίς να παραπονιέται για τον πόνο στη μέση του. Ναι. Ξέρω πως το πρόσεξες. Είχε τα ίδια συμπτώματα με τα δικά σου.
Μένεις πάντα δυο βραδιές. Το πρώτο πρωινό η καμαριέρα περιποιείται το δωμάτιο κι η καθαρίστρια σε εφοδιάζει με καινούριες πετσέτες και σεντόνια. Αν φρόντιζε λίγο τον εαυτό της κι ήταν πιο περιποιημένη θα μπορούσες άνετα να την περάσεις για μοντέλο. Έχει όμορφο πρόσωπο κι ένα αγαλματένιο κορμί κάτω από τη στολή εργασίας. Έχει κι ένα βλέμμα θλιμμένο, χαμένο στα προβλήματά της…
Ας αφήσουμε τους άλλους…
Έρχεσαι εδώ για να ξεφύγεις από τους άλλους ή από τον εαυτό σου;
Δε βγαίνεις από το δωμάτιό σου. Το πρωί πίνεις ένα ποτήρι γάλα και τρως ένα κρουασάν βουτύρου. Εγώ προτιμώ τον καφέ και το δικό μου κρουασάν θέλω να έχει σοκολάτα. Δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει αλλά μένω στο διπλανό δωμάτιο. Κι εγώ μια φορά το μήνα για τους ίδιους λόγους…
Το μεσημέρι τρως ένα φιλέτο μοσχαριού καλοψημενο και πράσινη σαλάτα. Θα προτιμήσω το φιλέτο κοτόπουλο. Όχι γιατί προσέχω τη διατροφή μου αλλά το μοσχάρι μου φαίνεται σκληρό και λίγο άγευστο. Βλέπεις έχω μάθει τις παροχές…
Τα βράδια σε έχω δει να πίνεις τη μπύρα σου στο μπαλκόνι καθισμένος στην πολυθρόνα σου κι απλώνοντας τα πόδια σου στην κουπαστή.
Είμαι ακριβώς δίπλα και απολαμβάνω ένα ποτήρι κόκκινο γλυκό κρασί.
Τι ωραία ησυχία…
Δε με νοιάζει ποιος είσαι και πώς σε λένε. Δε με νοιάζει τι θέλεις από τη ζωή. Δε με νοιάζει τι κάνεις.
Μόνο απόψε θέλω να μου κρατήσεις συντροφιά για ένα ποτό στο μπαρ. Τι λες;
Σε ένα λεπτό θα χτυπήσω την πόρτα σου.
