Μέσα σ’ένα τρένο
Ακούω ραδιόφωνο.
Τραγούδια μικροί θλιμμένοι πρίγκιπες σε ταξιδεύουν στο άγνωστο.
Θυμάσαι..
Όλα τα τραγούδια που γράφτηκαν για τρένα και ταξίδια,
Αγάπες που σ’αφήνουν,
Πράγματα που ξεχνάς,
Ζωές που δεν έζησες ή δε ζεις,
Το φύλακα άγγελο που έχασες
Κάποτε…
Κι ο καιρός μουντός,
Σαν εκείνα τα φθινοπωρινά κάδρα στο σαλόνι του πατρικού σου.
Θέλεις να ξεχάσεις,
Λευκό σεντόνι να σκεπάσει μνήμες και καθρέφτες.
Ένα τραγούδι πάντα θα σε στοιχειώνει,
Φαντάσματα του παρελθόντος,
Λάθη που μετανιώνεις μα πάλι ίδια κάνεις.
Όπως και σ’εμένα…
Ένα τραγούδι πάντα θα σε θυμίζει.
Η αγάπη δεν παλιώνει.
Δε σε ξεχνώ…
Original content here is published under these license terms:
X
License Type:
Read Only
License Abstract:
You may read the original content in the context in which it is published (at this web address). No other copying or use is permitted without written agreement from the author.
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια κι ακόμα να μεγαλώσει. Γαλουχήθηκε με παραμύθια και πιστεύει στον έρωτα σαν αθεράπευτα ρομαντική. Γράφει γιατί έχει ανάγκη να σβήσει τα πάθη της. Μερόνυχτα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι ή ακουμπισμένη σε ένα πληκτρολόγιο. Φοβάται μήπως ξεχάσει και ξέρει πως "Scripta manent, verba volant.". Σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα και πίνει τον καφέ της γλυκό. Δε μετανιώνει, μόνο ονειρεύεται. Ελεύθερη κι αυθόρμητη. Πιστεύει στο καλό μέσα στους ανθρώπους.
"Νοημοσύνη είναι μόνο μία. Η συναισθηματική."
