Όλα κάποτε τελειώνουν, σου είπα. Όλα και όλοι. Συναισθήματα, ενδιαφέροντα, καταστάσεις, πράγματα, χρόνος, άνθρωποι. Όλα έχουν μια ημερομηνία λήξης. Φαντάσου μια εργασιακή σύμβαση ορισμένου χρόνου. Πρέπει να το πάρεις απόφαση. Ίσως να μην ξέρεις την ακριβή ημερομηνία αλλά όλα έρχονται στο τέλος. Μεταφορικά ή κυριολεκτικά.

Με κοιτάζεις αποσβολωμένος. Δεν μπορείς να πιστέψεις πώς εγώ άλλαξα τόσο. Μάλλον δε σκέφτηκες ποτέ πόσο προσπάθησες γι’ αυτό και στο τέλος τα κατάφερες. Σαν καταλύτης στη ζωή μου, ήθελες να την ορίσεις και την όρισες. Γιατί ο έρωτας και το ρομάντζο δεν ταιριάζουν στους ρεαλιστές, κι εμείς πια καμιά αισιοδοξία. Γιατί τώρα μοιάζουμε.

Με κάνεις κι απορώ. Εσύ δεν ήθελες να πάψω να ονειρεύομαι; Και τώρα τι θέλεις; Φταίει μήπως που μάλλον ονειρευόσουν κάποια σαν κι εμένα να σε βγάλει και λίγο από τη μουντάδα που διάλεξες μόνος σου να κλειστείς, γιατί κάποια άλλη σε είχε πληγώσει. Μόνο που προσπαθώντας να με αλλάξεις πλήγωσες εσύ εμένα και ήρθε η ώρα να σου ανταποδώσω.

Όλα κάποτε τελειώνουν. Κι εσύ μου τέλειωσες, αφού με είχες τελειώσει τόσες φορές.

Κάθε τέλος και μια αρχή όμως κι απόψε θα πιω στην υγειά σου και στον καινούριο μου εαυτό. Εκείνο τον ρεαλιστή που γεννήθηκε χάρι σε σένα. Σε μια ζωή που δεν έχει χρώμα, μονάχα λίγο γκρι στα καλύτερά της. Και στην καινούρια αρχή στο δικό σου κόσμο, γιατί τόσο καιρό συνειδητά ζούσα στο δικό μου. Κι όχι. Δε θα ερωτευτώ από εδώ και πέρα. Κάποια στιγμή θα αγαπήσω. Ίσως. Μετά από καιρό, λίγα βασανιστήρια και πολλές αποδείξεις. Κάποιον που θα μοιάζει σε αυτό που ήμουν όταν σε ερωτεύτηκα… Κύκλος είναι… Ρόδα που γυρίζει. Μετά το τέλος η ιστορία επαναλαμβάνεται.