Τέσσερις το πρωί, κάνω ενα τελευταίο τσιγάρο στο μπαλκόνι. Τώρα που η πόλη κοιμάται. Την ησυχία της νύχτας σκίζει ο ήχος μιας μηχανής, που τρέχει στο δρόμο έξω από το σπίτι. Τα φώτα θολά και κίτρινα, έξω ψυχή. Δεν ανασαίνει κανείς. Ένα απαλό αεράκι φυσά και λιγάκι κρυώνω, μέσα στις ροζ σατέν πυζάμες μου. Αυτός ο Μάης δε λέει να καλοκαιριάσει.
Τώρα σε ήθελα εδώ. Να μου γκρινιάζεις να σβήσω επιτέλους τον υπολογιστή μου, να σταματήσω να γράφω, να αφήσω τη δουλειά, να με πάρεις αγκαλιά να ησυχάσουμε, να κοιμηθούμε.
Να με αγκαλιάσεις, να με σφίξεις, να μου ψιθυρίσεις πως δεν μπορείς χωρίς εμένα στα χέρια σου να νιώσεις σπίτι, χωρίς το άρωμά μου στα σεντόνια, χωρίς τα μαλλιά μου στο μαξιλάρι σου.
Να μοιραστούμε ένα φιλί στο φεγγαρόφωτο, να σου πω χωρίς εσένα δεν έχω ουρανό μητε αστέρια, να ανατριχιάσει το κορμί σου στ’ αγγιγμά μου. Με το φως στο κομοδίνο αναμμένο, να βγάζεις τα γυαλιά σου και να με κοιτάζεις σαν να είμαι ότι ομορφότερο έχεις δει, να λες πως ξεκουράζεται το βλέμμα σου στα μάτια μου, πως θες να κοιμηθείς με τη μορφή μου στα δικά σου. Να γίνεις εκείνο το δέντρο που διάλεξα να ξαποστάσω. Να μοιάζεις σαν εκείνο τον αστερία που έχω στο γραφείο να μου θυμίζει καλοκαιρινές διακοπές, έτσι ξαπλωμένος στο κρεββάτι κι εγώ να μπλέξω το κορμί μου στο δικό σου. Να σε ερωτευτώ στα τσαλακωμένα σεντόνια, που γέλαγες όταν τα διάλεξα, γιατί σου φάνηκαν αστεία τα κόμικς που μ’ αρέσουν.
Τώρα σε ήθελα εδώ. Να νιώθω το μουσάκι σου να γαργαλάει το μάγουλό μου όταν με φιλάς και να γελάω! Πόσο μου αρέσει να γελάω μαζί σου… Έτσι θέλω να μας βρει το πρωί. Αγκαλιά, ξεκούραστους και χαμογελαστούς. Δε με παίρνει ο ύπνος νωρίς και το ξέρεις, αλλά τουλάχιστον να σε κοιτάζω που κοιμάσαι σαν παιδί στα χέρια μου.
Να ξημερώσει κι όταν τα μάτια μου ανοίξω, να ακούω την ανάσα σου, να βλέπω το στήθος σου ν’ ανεβοκατεβαίνει γαλήνια και να νιώθω το σφυγμό σου όπως τα χέρια μου ακουμπάνε στο λαιμό σου. Να αφήσω ένα φιλί στο μέσα μέρος του καρπού σου και να μας φτιάξω έναν καφέ γιατί ποτέ δεν προλαβαίνω το πρωινό. Να σου αφήσω ένα σημείωμα καθώς θα φεύγω με μια καλημέρα και τον καφέ στο κομοδίνο δίπλα στα γυαλιά σου.
Τώρα σε ήθελα εδώ. Έτσι σε ήθελα. Αν είναι να έρθεις, μην αργήσεις.