Χριστουγεννιάτικα στολισμένα δέντρα, λαμπάκια κίτρινα που θυμίζουν κεριά ή λυχναράκια – δεν μπορώ να διαλέξω – μαζί με αστέρια τεράστια απιθωμένα και κρεμασμένα παντού, τραγούδια χαρούμενα ακούγονται στους δρόμους, φωτογραφίες αγαπημένες με πρόσωπα κοκκινισμένα από το κρύο και κάτι χαμόγελα τρελά. Σαν έρωτας σε μεθάει αυτή η γιορτινή ατμόσφαιρα, σαν παλιό γλυκό κόκκινο κρασί. Κρατώ το χέρι σου σε μια βόλτα στην πόλη που θυμίζει πάρκο χαράς, λούνα παρκ, παιχνίδι. Πόσο μου αρέσουν τα Χριστούγεννα! Σε σένα όχι, αλλά δεν πειράζει. Σημασία έχει ότι γελάμε και θα τα περάσουμε μαζί, πίνοντας το πρωί καφέ σε εκείνες τις κόκκινες κούπες με την αστεία ανάγλυφη φατσούλα του Αγίου Βασίλη που εσύ λες δεν υπάρχει, αλλά εγώ τον έχω δει. Τι επειδή το δώρο μου ήρθε πολύ πριν τις γιορτές; Ε και τι έγινε; Εγώ του χρωστώ ένα ευχαριστώ, ζεστά, χειροποίητα κουλουράκια και ένα ποτήρι φρέσκο γάλα. Γιατί θα έρθει και φέτος κι ας είναι με τα χέρια άδεια. Θα καθίσει στην κουνιστή πολυθρόνα της γιαγιάς – που έχει από χρόνια φύγει κι απλά κρατάμε τη θέση της εκεί για να νιώθουμε την παρουσία της – ανάμεσα στο τζάκι και το Χριστουγεννιάτικο έλατο με τα λευκά και κόκκινα στολίδια. Εγώ θα καθίσω στο χαλί, θα αλλάξουμε δυο ματιές και δυο χαμόγελα και θα φύγει. Δε χρειάζεται να ευχηθώ τίποτα, ούτε κάτι να του πω. Ξέρει εκείνος.
Έτσι που λες. Χριστούγεννα, είτε με χιόνι είτε χωρίς μια γιορτή αγάπης, μια χαρούμενη νότα, μουσικές αστείες, παιδικές, σαν το χαμόγελό σου το αγνό και τα καθάρια μάτια σου που ονειρεύονται παραμύθια. Σαν το φως που περιγράφει το πρόσωπό σου όταν με κοιτάς. Τι άλλο να ζητήσω; Αυτό μονάχα φτάνει. Δεν έχω ανάγκη από δώρα ακριβά, από ταξίδια, από χρήματα, ούτε από κουβέντες βαρύγδουπες. Τη ζεστασιά του χεριού σου, όταν κρατά το δικό μου κι αυτή την απροσδιόριστη ευτυχία και τις πεταλούδες στο στομάχι. Μετρώ τις μέρες ως τα Χριστούγεννα στο χτύπο της καρδιάς σου, σαν με κρατάς αγκαλιά.
Καλές γιορτές, αγάπη μου.