Ανάβω τσιγάρο. “Κερασμένο!”, λέει ο μπάρμαν και στη θέση που ήταν το ποτήρι του κρασιού μου, τοποθετεί ένα ουίσκι με ένα πάγο. Δε χρειάστηκε να ρωτήσω, το άρωμα από το Drambuie έφτασε σε μένα πριν το ποτήρι ακουμπήσει το μπαρ. Δε γύρισα να κοιτάξω που είσαι. Ένιωθα την παρουσία σου, τα μάτια σου λες και έκαιγαν την πλάτη μου. Σήκωσα το ποτήρι και το ακούμπησα στα χείλη μου. Το μεθυστικό άρωμα και η γεύση έφεραν σε κλάσματα δευτερολέπτων αναμνήσεις θαμμένες και ξεχασμένες σε ένα μπαούλο καλά κρυμμένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Άφησα πάλι κάτω το ποτήρι, έπιασα το μπουφάν, την τσάντα μου και βγήκα έντρομη από το μπαρ.
Ήταν χειμώνας του ’14, τότε που μοιραζόμασταν αυτό το ουίσκι, από το ίδιο ποτήρι, με ένα πάγο, όπως μου άρεσε.
“Δεν αλλοιώνεται η γεύση…”, έτσι έλεγες και συμφωνούσες μαζί μου.
Στη γωνία του καναπέ κάτω από τη χνουδωτή κουβέρτα, μπλεγμένοι μα ευτυχισμένοι. Ζούσαμε γι’ αυτές τις στιγμές που θα βρισκόμασταν στη δική μας γυάλινη σφαίρα.
Θα βλέπαμε μια ταινία, που θα μας έπαιρνε τουλάχιστον μία ώρα να διαλέξουμε. Πάντα θα καταλήγαμε στη δική σου επιλογή με το επιχείρημα ότι εμένα, έτσι κι αλλιώς, θα με έπαιρνε ο ύπνος. Κάτι που συνέβαινε και το ήξερα οπότε ποτέ δεν υπήρχε λόγος να φέρω αντίρρηση.
Έπαιρνες ότι μπορεί να χρειαζόσουν, δίπλα σου και διπλοτσέκαρες πριν καθίσουμε ότι έχεις τα πάντα. Γιατί άπαξ και ξεκινούσε η ταινία δε θα μπορούσες να ξανακουνηθείς. Βολευόμουν για τα καλά ξαπλωμένη πάνω σου. Με έπαιρνε ο ύπνος τα πρώτα δέκα λεπτά της ταινίας αλλά εσένα δε σε ενοχλούσε. Διασκέδαζες να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά, ενώ κοιμάμαι στα πόδια σου και να πίνεις το υπόλοιπο ουίσκι μόνος σου. Με ξυπνούσες μόνο για να μεταφερθούμε στο κρεβάτι. Να και κάτι που ποτέ δεν θυμόμουν το πρωί, μιας και δεν ξυπνούσα ποτέ πραγματικά…
Σταμάτησα στη μέση του δρόμου. Έκλεισα τα μάτια και πίεσα τον εαυτό μου να σταματήσει την ανάμνηση εκεί. Κούνησα το κεφάλι μου πέρα δώθε, λες και αυτό θα ανάγκαζε τη σκέψη να απομακρυνθεί πιο γρήγορα.
Κάπου μακρύτερα, ακούστηκε μια κόρνα αυτοκινήτου και η στριγγή κραυγή από τα φρεναρισμένα λάστιχα, ενώ περνούσα το δρόμο…
To be continued…
