Κι έρχεται η στιγμή που δεν με νοιάζει πλέον αν μιλάμε όλη μέρα στο τηλέφωνο. Αν δεν με παίρνεις αγκαλιά κάθε φορά που με συναντάς. Αν έχεις κάποια άλλη φόντο στο κινητό σου και πρώτη επαφή στα “Αγαπημένα” σου. Διάολε, δε με νοιάζει καν με ποια κοιμάσαι το βράδυ.
Το να βγαίνουμε συχνά και να σε βλέπω κάθε μέρα , είναι πλέον μακρινή επιθυμία και φαντάζει κάτι περίεργο και άβολο. Η τρέλα και οι κόντρες είναι κάτι ανύπαρκτο, όπως και η ζήλια. Ωστόσο, η θερμή μας συμπεριφορά σε περίπτωση συνάντησης δείχνει κάτι τελείως διαφορετικό.
Όμως ξέρεις τι δεν υπάρχει;
Η στεναχώρια, ο πόνος, η απογοήτευση.
Δεν υπάρχει η επιλογή. Δεν υπάρχει το δικαίωμα. Δεν υπάρχει ο λόγος.
Ένας μακροχρόνιος έρωτας που μετά από πολλές δυσκολίες και εναλλακτικές, μετά από μεγάλες παύσεις και απογοητεύσεις, μετά από πόνο και κλάμα, βρήκε το σκοπό του. Έφτασε στον προορισμό του και κούμπωσε σε αυτό που ήταν πάντα γραφτό να γίνει. Αγάπη.
Είναι σπάνιο, και μέχρι πρόσφατα πίστευα πως ήταν ανύπαρκτο, να αγαπάς κάποιον από απόσταση. Και ακόμα πιο σπάνιο να είσαι ικανοποιημένος ακριβώς με αυτό. Να το έχεις επιλέξει κι ας είναι αδιανόητο για την κοινή λογική. Αλλά και πάλι, πότε ήμασταν εμείς ανάμεσα στους κοινούς; Ενίοτε μας ένοιαζε η γνώμη των άλλων, καθαρά από ανασφάλεια απέναντι στη μάζα. Μέχρι που ανακαλύψαμε που ανήκουμε. Στο δικό μας μοναδικό κόσμο. Εκεί που εμείς ορίζουμε το σωστό, το λάθος, το παράδοξο. Η δική μας φούσκα χτίστηκε πάνω σε αυτά, που κάνουν εμάς ευτυχισμένους κι ας είναι αδιανόητο για κάποιους άλλους. Αυτοί που μας αγαπούν δε μας κρίνουν και αυτό είναι το μόνο που αρκεί για να είναι κάποιος ευτυχισμένος.
Γράφω αυτό το κείμενο προσπαθώντας να μείνω μέσα στο θέμα, αλλά πάντα τείνω να ξεφεύγω από το αρχικό, έχοντας πάντα τόσα πολλά να πω για τις αλλοπρόσαλλες (προς τους άλλους) επιλογές μου. Είναι όμορφη η αγάπη. Σου γεμίζει την καρδιά με ευτυχία. Με χαρά. Με ικανοποίηση. Σου φέρνει χαμόγελο στα χείλη, να ξέρεις ότι κάποιος που αγαπάς, είναι ευτυχισμένος και υγιής, κι ας είναι μακριά.
Θέλω να σε αγαπάω που υπάρχεις μακριά μου, παρά να σε μισώ που δεν είσαι έρωτας στο πλάι μου.
