Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Τα τελευταία χρόνια συνήθισα για διάφορους λόγους (επαγγελματικούς, εθελοντικούς και κάποιες φορές προσωπικούς) να φτιάχνω απολογισμούς. Αυτοί οι απολογισμοί δεν ήταν πάντοτε ετήσιοι, άλλες φορές μηνιαίοι. Αφορούσαν το τέλος ενός project ή σηματοδοτούσαν το τέλος μιας διοργάνωσης. Εν μέσω καραντίνας και απομόνωσης αυτή τη φορά, ήρθε η ώρα για ένα ακόμη απολογισμό. Σερφάροντας λιγάκι στο […]
Θυμάμαι, κάποτε, σε μια ασπρόμαυρη ελληνική ταινία πρωταγωνιστούσε, ουσιαστικά, μια κάλπικη λίρα. Παρακολουθούσες με το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας, τις ιστορίες των κατόχων της. Άλλαζε χέρια και ιδιοκτήτες συνεχώς, αφού δεν είχε καμιά απολύτως αξία. Κανείς δεν την ήθελε. Πλαστό νόμισμα. Κάπως έτσι είσαι κι εσύ. Ούτε καν κάλπικη λίρα. Μια κάλπικη δεκάρα με τρύπα στη […]
Τους βαφτίζουμε ανάλογα με τη διάθεση, τον τόπο, το χρόνο, την πράξη. Διαρρήκτες, μπουκαδόροι, κλέφτες…. Όλοι εκείνοι που μπήκαν κάποια στιγμή στη ζωή μας απροσκάλεστοι και με ακάθαρτα χέρια άγγιξαν πράγματα για μας πολύτιμα. Ακούμπησαν την καρδιά, την ψυχή μας, την καθημερινότητά μας και τα λέρωσαν. Διαρρήκτες λοιπόν, μπουκάρουν ανενόχλητοι, σπάζοντας κλειδαριές, ή γκρεμίζοντας τοίχους […]
Ήταν ένα όμορφος Σεπτέμβρης που πέταξα κυριολεκτικά για να σε βρω. Να βρω μία, μέχρι τότε άγνωστη, που κατάφερε να με αγγίξει σε μία απόσταση χιλίων χιλιομέτρων. Είχαμε κοινά, άλλα που μας πονούσαν και άλλα που απλά μας έδεναν. Είχες βγει από μία δέσμευση και δεν αναζητούσες μία άλλη, είχα άλλα σχέδια τότε. Αναπροσάρμοσα το […]
Την είπανε καραντίνα τη μοναξιά. Εκείνη τη μοναξιά που εγώ την είχα συνηθίσει. Την είχα συνηθίσει από παιδί και την αγαπούσα χωμένη στα βιβλία μου. Μέσα στη μοναξιά μαθαίνεις τον εαυτό σου, τον σέβεσαι. Παύεις να τον φοβάσαι και τον αγαπάς. Βλέπεις τα όριά του. Τα ξεπερνάς. Τον κάνεις καλύτερο. Κάνεις απολογισμούς. Μαθαίνεις, εκπαιδεύεσαι. Στην […]
Με βλέπεις χαρούμενη, με ένα βλέμμα που ακτινοβολεί ευτυχία και αισιοδοξία. Με βλέπεις ευτυχισμένη, ερωτευμένη, με τα μυαλά να πετάνε στα σύννεφα και την καρδιά να τρέμει από τη χαρά. Με βλέπεις μέσα στην τρέλα μου αφημένη, μέσα στον ενθουσιασμό που με έχει παρασύρει και με έχει μεταμορφώσει σε έναν ανέμελο άνθρωπο που πετάει κυριολεκτικά […]
Κολλημένο στο mp3 μου ένα κομμάτι που αγαπώ. Δίχως χαμόγελο, μήτε και δάκρυ, μονάχα με μια μελωδία καρφωμένη στα πλήκτρα του πιάνο. Θα μπορούσε να έχει καρφωθεί επαναληπτικά και στις χορδές ενός βιολιού ή μιας κιθάρας, μα δε θα ήταν η ίδια. Ή σε ένα σαξόφωνο που τόσο αγάπησα τη χροιά του. Και μου ζητάς […]
Σε μια στιγμή απύθμενης βαρεμάρας, έκανα μια βόλτα στο ίντερνετ και βρήκα μερικές έρευνες οι οποίες έχουν διεξαχθεί ανά τον κόσμο, υπό την επίβλεψη πολύ σοβαρών επιστημόνων. Κάποιες από αυτές, ήθελα οπωσδήποτε να τις μοιραστώ! Ο οργασμός στα γουρούνια έχει διάρκεια μισής ώρας! Εγώ το καταλαβαίνω! Κάτι λίγο η λάσπη, κάτι λίγο το τρίψιμο μέσα […]
Καμία εξεταστική δεν περάστηκε χωρίς στόχους. Ούτε με ένα απογοητευτικό 5άρι, απλά για να περάσεις. Πόσο όμως θα σου επιτρέπεις αυτά τα εύκολα 5άρια; Πόσο θα δικαιολογείς τις επιλογές σου; Είναι σίγουρα δικαίωμα σου, να βγάλεις τη σχολή με 5. Είναι όμως στις δυνατότητες σου; Είσαι σίγουρος/η πως τις έχεις ανακαλύψει όλες;
Ακούς κάθε μέρα χίλιες δυο ανοησίες. Γεμίζουν τον εγκέφαλό σου με άχρηστες πληροφορίες, την καρδιά σου με τοξικά συναισθήματα. Άλλες ασχολούνται με την καθημερινότητά σου, με τη ρουτίνα σου, με τις απόψεις και τις αποφάσεις σου. Άλλες με τον τρόπο που επιλέγεις να ζήσεις τη ζωή σου, άλλες με τον τρόπο που σκέφτεσαι κι άλλες […]
Τα περισσότερα χρόνια της ως τώρα ζωής μου, τα ξόδεψα σε μια πόλη που μοιάζει μεγάλο χωριό. Μια πόλη στον κάμπο, στην επαρχία. Εδώ οι άνθρωποι γνωρίζονται σχεδόν όλοι μεταξύ τους με τα μικρά τους ονόματα. Άλλοι είναι συγγενείς, άλλοι φίλοι, άλλοι γείτονες, άλλοι γνωστοί. Όλοι όμως γνωρίζουν ποιος είσαι και τι κάνεις σε τούτο […]
Να με θυμάσαι κάποιες στιγμές. Εκείνες που νιώθεις μόνος ανάμεσα στους ανθρώπους. Τις στιγμές που ασφυκτικά γεμάτος ο χώρος σε πνίγει. Τότε να με θυμάσαι. Όταν τριγύρω τιτιβίζουν οι άνθρωποι σαν πουλιά στις πλατείες ή στα τεντωμένα σύρματα του ηλεκτρισμού. Να με θυμάσαι όταν τα χαμόγελα τους δε σου φτάνουν για να φωτίσουν το σκοτάδι […]