Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Οι αναμνήσεις και τα χρώματα, οι μυρωδιές κι η αφή ζωντανεύουν ξανά και ξανά, σ’ ένα αέναο γαϊτανάκι. Ένα γαϊτανάκι πλεγμένο σε μια πλατεία στο χωριό από κορίτσια με ξέπλεκα μαλλιά. Κορίτσια δροσερά, στην πρώτη εφηβεία τους, άγουρα ακόμα, τη στιγμή που αναμοχλεύουν όνειρα που αφήνουν πίσω το τελευταίο ψήγμα αθωότητας. Χρωματιστά γιορντάνια περασμένα στα […]
Το βράδυ στο μπαλκόνι ή την ταράτσα ο παππούς θα σου μάθει τους αστερισμούς. Το’ ξερες εσύ πως ίσως τ’ αστέρια που βλέπεις να μην υπάρχουν πια; Κάποια είναι τόσο μακριά που ακόμη κι αν έσβησαν ήδη, ίσως εσύ να μην το μάθεις ποτέ όσο ζεις. Ακούγεται πικρό κι όμως τόσο αληθινό. Άλλα βράδια η […]
Ξυπνάς ξημερώματα στον καναπέ. Τυλιγμένη αδέξια μέσα σε μια fleece κουβέρτα. Περιτριγυρισμένη από τα πεταμένα ρούχα της χθεσινής βραδιάς. Στο τραπεζάκι ένα ποτήρι κι ένα μπουκάλι κρασί. Άδεια και τα δυο. Το τασάκι δίπλα τους, γεμάτο με τα αποτσίγαρα και τα απομεινάρια ενός πακέτου. Σηκώνεσαι αυτοματοποιημένα και πηγαίνεις στο μπάνιο. Μόνο για να έρθεις αντιμέτωπη […]
Ανάβω τσιγάρο. “Κερασμένο!”, λέει ο μπάρμαν και στη θέση που ήταν το ποτήρι του κρασιού μου, τοποθετεί ένα ουίσκι με ένα πάγο. Δε χρειάστηκε να ρωτήσω, το άρωμα από το Drambuie έφτασε σε μένα πριν το ποτήρι ακουμπήσει το μπαρ. Δε γύρισα να κοιτάξω που είσαι. Ένιωθα την παρουσία σου, τα μάτια σου λες και […]
– Γεια. Ενδιάμεσα έγραψα αρκετά κείμενα. Κείμενα που προσπαθούσαν να περάσουν με άμεσο τρόπο ένα μήνυμα. Αλλά σπανίως μου αρέσει αυτό, δηλαδή να το παίζω δάσκαλος στον κόσμο. Καθώς αυτό μπορεί να σήμαινε, πως έχω πάρει σωστές αποφάσεις σε ό, τι διδάσκω, πράγμα που δεν ισχύει. Μπορείς να βρεις πολλά κείμενα στο διαδίκτυο, σε ποικίλα […]
Διακωμωδώ την ελαφρότητα του είναι μου. Την αιώνια αφέλειά μου να ανακαλύπτω το καλό μέσα στους ανθρώπους. Τον ανόητο ρομαντισμό να πιστεύω στον απόλυτο έρωτα. Κυνικά, με ένα ουίσκι βρέχω τα χείλη μου τα μπαρουτοκαπνισμένα από το τσιγάρο. Το τασάκι δίπλα μου γεμίζει σταδιακά και η τηλεόραση ανοιχτή κάπου στο βάθος, μου κρατά συντροφιά, παρέχοντας […]
Μετά από ένα μεγάλο event, με πολύ κοινωνικοποίηση, γνωρίζοντας άξιους ανθρώπους (και μη), μαθαίνοντας, φορτώνοντας ιδέες και δημιουργώντας μεγαλεπήβολα σχέδια, παρατηρώ τις εικόνες έξω από το παράθυρο επιστρέφοντας στο σπίτι. Λαμπιόνια, στολισμοί, κόσμος που αναζητά τα δώρα του από εργαζόμενους που δουλεύουν αυτή και την επόμενη Κυριακή. Μαγευτικές εικόνες για εκείνους και εκείνες που εντυπωσιάζονται […]
Έχει πανσέληνο απόψε, και μου λείπει η αγκαλιά σου. Να με κρατούσες σφιχτά… εσύ εγώ και η ροζ fleece κουβερτούλα μου. Αγκαλιά στον καναπέ, μπροστά στο παράθυρο, να κοιτάμε το γεμάτο φεγγάρι και ακριβώς από κάτω το δίδυμο αδερφάκι του. Αυτό που μόνο εμείς μπορούμε να δούμε. Από το μπαλκόνι μας. Αυτό το δίδυμο φεγγάρι […]
Περνάει ο χρόνος, καρδιά μου. Ακούς το ρολόι να χτυπά ρυθμικά, ο ήχος του τις νύχτες σε ξαγρυπνά. Πόσο ενοχλητικός… Και κάθε δευτερόλεπτο που μετρά, είναι άλλο ένα δευτερόλεπτο μακριά σου. Κι ο χρόνος δε μετρά για μας όπως για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έχει έναν τρόπο παράδοξο. Μοιάζουν αιώνες οι στιγμές. Κι εκείνες που περάσαμε […]
Υπάρχουν τρεις γνωστές χρονικές καταστάσεις, το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Για να χτίσεις μία καλή ψυχολογία, καλό θα είναι να έχεις ένα παρελθόν που σε δίδαξε, ένα παρόν χωρίς αδράνεια και ένα μέλλον με σχέδια, που θα σε πληρούν επαρκώς, αγγίζοντας παράλληλα τους στόχους σου. Τι γίνεται όμως όταν τα πράγματα μπερδεύονται; Οι […]
Κρύβεσαι αστεία πίσω από το σκόπευτρο μιας φωτογραφικής μηχανής, παλεύοντας να καδράρεις και να απαθανατίσεις στιγμές. Να τις κρατήσεις ζωντανές στο χρόνο και στη μνήμη, να γλιτώσουν τη λήθη. Ψάχνεις θέματα, προβάρεις κανόνες. Προσέχεις το φωτισμό, ρυθμίζεις την ταχύτητα του κλείστρου. Εστιάζεις, περιστρέφεις το φακό, με το δάχτυλό σου στο κουμπί έτοιμος για τη λήψη. […]
Μια ζωή αλητεία, μια ζωή σβησμένα τσιγάρα στο τασάκι κι άλλα που μύριζαν λιβάνι στα χείλη σου. Μια ζωή άδεια ποτήρια ουίσκι παρατημένα στο τραπέζι. Μια ζωή ροκ μελωδίες που ούτε σε γέμιζαν ούτε αδιάφορο σε άφηναν, απλώς για λίγη συντροφιά στην οργή σου το ραδιόφωνο ούρλιαζε στα αυτιά σου και τα δικά μου. Μια […]