Βγάζω τη μάσκα που φορώ ολημερίς. Κάθε βράδυ καθισμένη σε μια πολυθρόνα μπροστά στον καθρέφτη. Οι κουρτίνες κλειστές, σκούρες, βαριές, βελούδινες, Κλείνουν μέσα στο δωμάτιο κάθε φως, κάθε εικόνα, κάθε κίνηση, κάθε χρώμα. Βγάζω τη μάσκα μου, σιδερένια κι ατρόμητη, Ατάραχη, σκληρή, μ’ ένα ειρωνικό μειδίαμα στην άκρη των χειλιών μου. Τα φρύδια αυστηρά σηκωμένα […]