Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Καθώς παρατηρώ τον ουρανό να σκοτεινιάζει, τα σύννεφα να εξαφανίζουν, να καταπίνουν σχεδόν τον ήλιο, ακούω ένα θόρυβο υπόκωφο. Περιμένω να ξεκινήσει μια δυνατή βροχή. Μην ξεχνάς πως δεν φοβάμαι τους κεραυνούς και τις αστραπές στον ορίζοντα. Σήμερα θα αφήσω ανοιχτό το παραθυρό μου για να φέρει ο αέρας μέσα τις στάλες της βροχής. Βαρέθηκα […]
Μια βροχερή μέρα του καλοκαιριού, η μουντάδα συντροφεύει την ανύπαρκτη όρεξη μου να κάνω οτιδήποτε. Η υγρασία εντείνει την διάθεσή μου, να μείνω όλη την ημέρα στο κρεβάτι. Ακούω στο μπαλκόνι τη μπόρα να μαστιγώνει αλύπητα και δυνατά τις τέντες. Δημιουργεί μουσική με το κροτάλισμα του μετάλλου και ηχώ ανάμεσα στις πολυκατοικίες που κλείνουν γύρω […]
Με ρώτησε: “Από πού έρχεσαι;”. Του απάντησα: “Έρχομαι από το όνειρο. Κρατώ ένα τριαντάφυλλο. Περπατώ στα σύννεφα. Εύχομαι τα όνειρα των ανθρώπων.”. Με ρώτησε: “Ποια είσαι;”. Του απάντησα: “Είμαι η βροχή. Δακρύζουν τα μάτια. Ποτίζω τους δρόμους. Κλαίω για τα χαμένα όνειρα των ανθρώπων.”. Με ρώτησε: “Μ’ αγαπάς;”. Του απάντησα: “Μακάρι να’ ξερα.”. Και πόνεσα. […]