Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Στα κρυστάλλινα νερά σου, θαλασσάκι μου, φωλιάζει ο έρωτας καθώς το κύμα ανταμώνει την αμμουδιά. Εκεί που ο ουρανός σμίγει με το υγρό στοιχείο. Ενώ γλύφεις της στεριάς τα βράχια τα τυλιγμένα με βρύα. Γεννιέται, σαν αντικρύζει από μακριά τα πεύκα και το πράσινο που κατηφορίζουν το βουνό για να συναντήσουν το απέραντο μπλε σου. […]
Είναι στιγμές που η πλάση ολάκερη μοιάζει να υποκλίνεται στο μεγαλείο σου και τα καταπιεσμένα ένστικτα σου ορθώνονται περίτρανα. Παλεύουν να δικαιωθούν και να ζήσουν τη δόξα που τόσο ονειρεύτηκες. Να δρέψουν τις δάφνες, που νομίζουν πως σου αξίζουν. Το εγώ σου μεγεθύνεται και γιγαντώνεται, για να συρρικνωθεί στην όψη της αποτυχίας. Η φαντασία σου […]