Βράδια σαν το αποψινό, που δε με παίρνει πάλι ο ύπνος – γιατί σκέφτομαι κι ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά, γιατί η καρδιά μου χτυπά δυνατά – σου γράφω για να σου πω πως είμαι, τι κάνω… Η κάθε μέρα πιο έντονη σε συγκινήσεις, κάθε φορά γίνομαι πιο δυνατή. Δεν έχω καθόλου χρόνο. Δε θέλω […]
Το πρόσωπο του απέναντι κελιού
Απέναντί μου εκείνο το πρόσωπο, Πίσω από τις διπλές, βαριές σιδεριές. Μας χωρίζουν πολλά, Μα αναπνέουμε τον ίδιο βαρύ, υγρό, πνιγερό αέρα, εδώ στο υπόγειο. Ίσως μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν ξέρω, δεν του μίλησα ποτέ. Μπορεί ακόμα να πιστεύουμε στην ίδια ιδέα, Να’ χουμε τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αξίες, την ίδια φιλοσοφία. Άραγε […]