Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Την είπανε καραντίνα τη μοναξιά. Εκείνη τη μοναξιά που εγώ την είχα συνηθίσει. Την είχα συνηθίσει από παιδί και την αγαπούσα χωμένη στα βιβλία μου. Μέσα στη μοναξιά μαθαίνεις τον εαυτό σου, τον σέβεσαι. Παύεις να τον φοβάσαι και τον αγαπάς. Βλέπεις τα όριά του. Τα ξεπερνάς. Τον κάνεις καλύτερο. Κάνεις απολογισμούς. Μαθαίνεις, εκπαιδεύεσαι. Στην […]
Ξυπνάς ξημερώματα στον καναπέ. Τυλιγμένη αδέξια μέσα σε μια fleece κουβέρτα. Περιτριγυρισμένη από τα πεταμένα ρούχα της χθεσινής βραδιάς. Στο τραπεζάκι ένα ποτήρι κι ένα μπουκάλι κρασί. Άδεια και τα δυο. Το τασάκι δίπλα τους, γεμάτο με τα αποτσίγαρα και τα απομεινάρια ενός πακέτου. Σηκώνεσαι αυτοματοποιημένα και πηγαίνεις στο μπάνιο. Μόνο για να έρθεις αντιμέτωπη […]
– Γεια. Ενδιάμεσα έγραψα αρκετά κείμενα. Κείμενα που προσπαθούσαν να περάσουν με άμεσο τρόπο ένα μήνυμα. Αλλά σπανίως μου αρέσει αυτό, δηλαδή να το παίζω δάσκαλος στον κόσμο. Καθώς αυτό μπορεί να σήμαινε, πως έχω πάρει σωστές αποφάσεις σε ό, τι διδάσκω, πράγμα που δεν ισχύει. Μπορείς να βρεις πολλά κείμενα στο διαδίκτυο, σε ποικίλα […]
Διακωμωδώ την ελαφρότητα του είναι μου. Την αιώνια αφέλειά μου να ανακαλύπτω το καλό μέσα στους ανθρώπους. Τον ανόητο ρομαντισμό να πιστεύω στον απόλυτο έρωτα. Κυνικά, με ένα ουίσκι βρέχω τα χείλη μου τα μπαρουτοκαπνισμένα από το τσιγάρο. Το τασάκι δίπλα μου γεμίζει σταδιακά και η τηλεόραση ανοιχτή κάπου στο βάθος, μου κρατά συντροφιά, παρέχοντας […]
Έχει πανσέληνο απόψε, και μου λείπει η αγκαλιά σου. Να με κρατούσες σφιχτά… εσύ εγώ και η ροζ fleece κουβερτούλα μου. Αγκαλιά στον καναπέ, μπροστά στο παράθυρο, να κοιτάμε το γεμάτο φεγγάρι και ακριβώς από κάτω το δίδυμο αδερφάκι του. Αυτό που μόνο εμείς μπορούμε να δούμε. Από το μπαλκόνι μας. Αυτό το δίδυμο φεγγάρι […]
Περνάει ο χρόνος, καρδιά μου. Ακούς το ρολόι να χτυπά ρυθμικά, ο ήχος του τις νύχτες σε ξαγρυπνά. Πόσο ενοχλητικός… Και κάθε δευτερόλεπτο που μετρά, είναι άλλο ένα δευτερόλεπτο μακριά σου. Κι ο χρόνος δε μετρά για μας όπως για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έχει έναν τρόπο παράδοξο. Μοιάζουν αιώνες οι στιγμές. Κι εκείνες που περάσαμε […]
Σε λένε Ζαχαρία και σε φωνάζουν Ζακ. Με λένε Ευαγγελία και με φωνάζουν Εβελίνα. Είσαι οροθετικός, ως τώρα έχω υπάρξει τυχερή κι είμαι καλά. Είσαι χρήστης ναρκωτικών, δεν τα άγγιξα ποτέ. Είσαι γκέι, είμαι στρέιτ. Άρα είμαι άριστη. Κομμάτι μιας άριας φυλής. Κανονική. Λευκή. Αστή… Μάλλον είμαι τυχερή και ντρέπομαι συχνά γι αυτό. Ποιος νοιάζεται […]
Υπάρχουν τρεις γνωστές χρονικές καταστάσεις, το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Για να χτίσεις μία καλή ψυχολογία, καλό θα είναι να έχεις ένα παρελθόν που σε δίδαξε, ένα παρόν χωρίς αδράνεια και ένα μέλλον με σχέδια, που θα σε πληρούν επαρκώς, αγγίζοντας παράλληλα τους στόχους σου. Τι γίνεται όμως όταν τα πράγματα μπερδεύονται; Οι […]
Ένα ολόγιομο φεγγάρι φωτίζει πάνω από στέγες και ταράτσες την πόλη, κι εγώ αποκαμωμένη, κάτω από την πράσινη τέντα του μπαλκονιού, μιας παλιάς γκρίζας πολυκατοικίας, που το φάρδος του μόλις χωρά την καρέκλα μου, ψάχνω να πάρω λίγο από το άρωμά του. Τριγυρισμένη από μικρές πρασινάδες, φυτεμένες σε γλάστρες, κρεμασμένες στην κουπαστή του μπαλκονιού ή […]
Είναι κι απόψε ένα από εκείνα τα βράδια που ξαπλωμένος στο άδειο κρεβάτι σου, κοιτάζεις με απόγνωση το ταβάνι του καπνισμένου δωματίου. Ο καπνός των τσιγάρων σου αιωρείται παιχνιδιάρικα, πότε από το τσιγάρο που’χει σταθμεύσει στα χείλη σου, πότε από το άλλο που ξεκουράζεται στο τασάκι. Μυρίζει ξενοδοχείο και καπνός. Μυρίζει και λίγο μοναξιά. Μυρίζει […]
Μικραίνω κι όλο μικραίνω ώσπου γίνομαι μια σταλιά. Μια κουκκίδα στο άπειρο. Ο κόσμος στροβιλίζεται γύρω μου με μανία και το κεφάλι μου βαρύ. Θυμίζει πρωινό ξύπνημα έπειτα από μια βραδιά με τρελό μεθύσι. Φοβάμαι τα ανεξίτηλα χρώματα που πληθαίνουν και λαμπυρίζουν γύρω μου βιαστικά σαν αμέτρητες πυγολαμπίδες και πνίγομαι. Όσο μικραίνω τόσο πνίγομαι, σαν […]
Πουλημένη αισθάνομαι Γιατί με πρόδωσες, Ενώ σε πίστευα. Τι είναι οι φίλοι; Κάποτε ρώτησες. Εγώ σου είπα ψυχές δε λήστευα. Πουλημένη αισθάνομαι Γιατί είμαι ανόητη Και σε συγχώρησα. Σου απάντησα Γιατί η ζωή μου φάνηκε δυσνόητη Μονάχα εμένα κατηγόρησα. Απλώνω το χέρι. Μες στο σκοτάδι έκλαψα, Μα με τι δάκρυ αναρωτιέμαι. Πουλημένη είμαι Γιατί σαν […]