Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Έρωτας είναι… είπε μια μέρα και χαμογέλασα. Θυμήθηκα πως ήταν όταν ένιωθα εγώ τον έρωτα. Όταν ανέπνεα για αυτόν. Όταν κοιμόμουν και ξυπνούσα με τη σκέψη του. Όταν ονειρευόμουν. Μα πόσο έντονο αυτό το συναίσθημα, που σου φέρνει έναν άλλο χείμαρρο μπερδεμένων συναισθημάτων. Δεν ξέρεις τι θες. Δεν ξέρεις τι κάνεις. Δεν έχεις τον έλεγχο. […]
Νύχτα! Ο ουρανός σκοτείνιασε, οι δρόμοι άδειασαν και δεν ακούγεται πια, τίποτα. Οι άνθρωποι έχουν κρυφτεί μέσα στα σπίτια τους. ‘Αλλοι έχουν κουκουλωθεί κάτω από τα σκεπάσματά τους κι έχουν αφεθεί στην αγκαλιά του Μορφέα. Κι όμως, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι: Αυτοί που – εκείνη τη στιγμή – αφήνουν την ψυχή τους να αναπνεύσει ελεύθερη. […]
Ήταν ένα μικρό παιδί. Κανονικά μικρό. Δηλαδή, δημοτικό. Ζούσε μια ήσυχη ζωή, «κανονική», πολύ ήσυχη. Όλα κυλούσαν ομαλά, σχεδόν βαρετά. Ώσπου μια μέρα, έβγαλε ένα τεράστιο εξόγκωμα στο σώμα του. Ήταν σε σημείο που φαινόταν, οπότε η αλλαγή ήταν μεγάλη. Ο γιατρός του χωριού, είπε ότι δεν θα φύγει ποτέ. Αλλά δεν πειράζει, δεν είναι […]
Κρύβεσαι αστεία πίσω από το σκόπευτρο μιας φωτογραφικής μηχανής, παλεύοντας να καδράρεις και να απαθανατίσεις στιγμές. Να τις κρατήσεις ζωντανές στο χρόνο και στη μνήμη, να γλιτώσουν τη λήθη. Ψάχνεις θέματα, προβάρεις κανόνες. Προσέχεις το φωτισμό, ρυθμίζεις την ταχύτητα του κλείστρου. Εστιάζεις, περιστρέφεις το φακό, με το δάχτυλό σου στο κουμπί έτοιμος για τη λήψη. […]
Βράδια σαν το αποψινό, που δε με παίρνει πάλι ο ύπνος – γιατί σκέφτομαι κι ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά, γιατί η καρδιά μου χτυπά δυνατά – σου γράφω για να σου πω πως είμαι, τι κάνω… Η κάθε μέρα πιο έντονη σε συγκινήσεις, κάθε φορά γίνομαι πιο δυνατή. Δεν έχω καθόλου χρόνο. Δε θέλω […]
Στα μάτια σου η θλίψη κι η οργή, στα δικά μου ο φόβος κι η απόγνωση. Μέσα σου η προδοσία, μέσα μου κενό. Στα χρόνια που πέρασαν άφησαν ρωγμές η καθημερινότητα κι η ρουτίνα, τώρα μία μία ανοίγουν και η ραγισμένη αγάπη μας σπάει σε χίλια κομμάτια. Κι όμως σ’ αγάπησα τόσο πολύ, μόνο που […]
Μια ζωή ολόκληρη κρύβεσαι. Από όλους, από όλα, από τον εαυτό σου τον ίδιο. Στα παιδικά σου χρόνια, για εκείνο το βάζο που έσπασες, μη σε μαλώσουν. Στην εφηβεία, ένα τσιγάρο στα κλεφτά στις τουαλέτες του σχολείου. Στα δεκαοκτώ, ένας κρυφός έρωτας. Οι γονείς σου θα τρελαίνονταν από την αγωνία που έμπλεξες με εκείνον τον […]
Μια ζωή αλητεία, μια ζωή σβησμένα τσιγάρα στο τασάκι κι άλλα που μύριζαν λιβάνι στα χείλη σου. Μια ζωή άδεια ποτήρια ουίσκι παρατημένα στο τραπέζι. Μια ζωή ροκ μελωδίες που ούτε σε γέμιζαν ούτε αδιάφορο σε άφηναν, απλώς για λίγη συντροφιά στην οργή σου το ραδιόφωνο ούρλιαζε στα αυτιά σου και τα δικά μου. Μια […]
Στα νέα ξεκινήματα, ο φόβος για το άγνωστο σε κατατρέχει και δε σ’ αφήνει να χαρείς ειλικρινά, να χαρείς με τον εαυτό σου, για τον εαυτό σου, τις νέες εμπειρίες που έρχονται στη ζωή σου, τους ορίζοντές που ανοίγονται διάπλατα μπροστά σου έτοιμοι και διαθέσιμοι για εξερευνήσεις. Στην επίσημη πρώτη, τη στιγμή που οι πόρτες […]
Μια βροχερή μέρα του καλοκαιριού, η μουντάδα συντροφεύει την ανύπαρκτη όρεξη μου να κάνω οτιδήποτε. Η υγρασία εντείνει την διάθεσή μου, να μείνω όλη την ημέρα στο κρεβάτι. Ακούω στο μπαλκόνι τη μπόρα να μαστιγώνει αλύπητα και δυνατά τις τέντες. Δημιουργεί μουσική με το κροτάλισμα του μετάλλου και ηχώ ανάμεσα στις πολυκατοικίες που κλείνουν γύρω […]
Ο μικρός μου γάτος, ένας γάτος φοβερός και τρομερός! Με τη λευκή χνουδωτή, χοντρή κοιλίτσα του και την πορτοκαλί του πανοπλία μόνιμα φορεμένη. Ένας γάτος χαζούλης και χαδιάρης, που σκαρφαλώνει πάνω μου φωνάζοντας σαν να κατέκτησε την κορυφή του κόσμου. Ένας γάτος μικρός που κουλουριάζεται σαν μια τρίχινη, χνουδωτή, μαλακή μπαλίτσα και κοιμάται στα γόνατα […]
Ζέστη. Τα ρούχα κολλημένα πάνω μου. Καυτό μεσημέρι στην πόλη. Φυσά ένας αέρας δυνατός. Δροσιά καθόλου, μήτε σαν όνειρο. Σταγονίδια ιδρώτα στο μέτωπο. Οι δρόμοι άδειοι. Έρημες πλατείες, πεζόδρομοι, κλειστά παντζούρια. Τα λουλούδια έχουν κλείσει Και με σκυμμένο κεφάλι παλεύουν να μη σβήσουν. Στον ορίζοντα φλόγες παιχνιδίζουν. Οράματα με βασανίζουν. Η ζάλη δυνατή. Φλόγωση στο […]