Είναι στιγμές που η πλάση ολάκερη μοιάζει να υποκλίνεται στο μεγαλείο σου και τα καταπιεσμένα ένστικτα σου ορθώνονται περίτρανα. Παλεύουν να δικαιωθούν και να ζήσουν τη δόξα που τόσο ονειρεύτηκες. Να δρέψουν τις δάφνες, που νομίζουν πως σου αξίζουν. Το εγώ σου μεγεθύνεται και γιγαντώνεται, για να συρρικνωθεί στην όψη της αποτυχίας. Η φαντασία σου […]
Το πρόσωπο του απέναντι κελιού
Απέναντί μου εκείνο το πρόσωπο, Πίσω από τις διπλές, βαριές σιδεριές. Μας χωρίζουν πολλά, Μα αναπνέουμε τον ίδιο βαρύ, υγρό, πνιγερό αέρα, εδώ στο υπόγειο. Ίσως μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν ξέρω, δεν του μίλησα ποτέ. Μπορεί ακόμα να πιστεύουμε στην ίδια ιδέα, Να’ χουμε τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αξίες, την ίδια φιλοσοφία. Άραγε […]
Η μάσκα
Βγάζω τη μάσκα που φορώ ολημερίς. Κάθε βράδυ καθισμένη σε μια πολυθρόνα μπροστά στον καθρέφτη. Οι κουρτίνες κλειστές, σκούρες, βαριές, βελούδινες, Κλείνουν μέσα στο δωμάτιο κάθε φως, κάθε εικόνα, κάθε κίνηση, κάθε χρώμα. Βγάζω τη μάσκα μου, σιδερένια κι ατρόμητη, Ατάραχη, σκληρή, μ’ ένα ειρωνικό μειδίαμα στην άκρη των χειλιών μου. Τα φρύδια αυστηρά σηκωμένα […]
Σκέψεις
Ασυνάρτητες σκέψεις τρέχουν στο μυαλό μου αγώνες ταχύτητας. Κι εγώ προσπαθώ να δουλέψω, να συγκεντρωθώ, να νιώσω. Σαν αυτόβουλα όντα με δική τους υπόσταση και θέληση τις φαντάζομαι αυτές τις σκέψεις, ανεξάρτητες και με αυτοπεποιήθηση, να προσπαθούν να επιβληθούν η μια στην άλλη, να μπλέκονται σε πόλεμο για να επιβιώσουν και να κυριαρχήσουν. Δυναμικές και […]
Στο ξενοδοχείο
Είναι κι απόψε ένα από εκείνα τα βράδια που ξαπλωμένος στο άδειο κρεβάτι σου, κοιτάζεις με απόγνωση το ταβάνι του καπνισμένου δωματίου. Ο καπνός των τσιγάρων σου αιωρείται παιχνιδιάρικα, πότε από το τσιγάρο που’χει σταθμεύσει στα χείλη σου, πότε από το άλλο που ξεκουράζεται στο τασάκι. Μυρίζει ξενοδοχείο και καπνός. Μυρίζει και λίγο μοναξιά. Μυρίζει […]
Μικραίνω…
Μικραίνω κι όλο μικραίνω ώσπου γίνομαι μια σταλιά. Μια κουκκίδα στο άπειρο. Ο κόσμος στροβιλίζεται γύρω μου με μανία και το κεφάλι μου βαρύ. Θυμίζει πρωινό ξύπνημα έπειτα από μια βραδιά με τρελό μεθύσι. Φοβάμαι τα ανεξίτηλα χρώματα που πληθαίνουν και λαμπυρίζουν γύρω μου βιαστικά σαν αμέτρητες πυγολαμπίδες και πνίγομαι. Όσο μικραίνω τόσο πνίγομαι, σαν […]
Στο νοσοκομείο…
Σ’ ένα θάλαμο παλιού νοσοκομείου, Με τοίχους βαμμένους θαλασσί, Παλιά, φθαρμένα, ξύλινα, λευκά ντουλάπια Και σπασμένα κομοδίνα γεμάτα γρατσουνιές. Σ’ ένα θάλαμο γεμάτο όνειρα κι ελπίδες, Που μπαινοβγαίνει κόσμος… Κόσμος πολύς. Επισκεπτήριο δίωρο. Να μοιραστείς τον πόνο, Μ’ αυτούς που σ’ αγαπάνε Κι έπειτα μοναξιά. Οι νοσοκόμες περνούν που και που με λίγη μορφίνη, Φερμένη […]
Ταξίδι στις ράγες
Πήρα το δρόμο της ζωής, Επάνω σ’ ένα τρένο. Και κύλαγε πάνω στις ράγες, Όπως κυλούσαν λύπες και χαρές Μέσα στην άδεια μου ψυχή. Και προσπερνώ λιβάδια αλλά και τόπους μαραμένους. Κάνω μια στάση στο σταθμό. Γεμίζει επιβάτες το τρένο. Όλοι τους πάνε κι έρχονται μέσα στα βαγόνια. Και μπαίνουν στην καμπίνα μου, Μα έπειτα […]
Το παραμιλητό μιας μοναχικής γυναίκας…
Καθισμένη στην απόμερη γωνιά της μοναξιάς που δημιούργησε το μυαλό μου για να αμύνεται στις επιθέσεις των συναισθημάτων απολαμβάνω με απάθεια τη ζωή. Γύρω χιλιάδες ανθρώπων νιώθουν απόγνωση, απελπισία, πόνο, έρωτα, αγάπη, χαρά… Πόσο μικροί μου φαίνονται… πόσο αδύναμοι! Δεν έχουν ιδέα πόση δύναμη κρύβει η δική μου φαινομενική σκληρότητα, η δική μου φαινομενική απάθεια… […]
Χωρίς φαντάσματα…
Δεν πιστεύω στα φαντάσματα, ούτε του παρελθόντος ούτε τα μετά θάνατον… Εσύ; Όταν το τέλος έρχεται το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εξιδανικεύσεις τις στιγμές. Να γεμίσεις ένα κουτάκι με αναμνήσεις. Να τις πλάσεις με ποιητική στόφα και μπαμπακένια συννεφάκια. Να προσθέσεις λίγη ζάχαρη για να γλυκάνουν κι ίσως λίγη σοκολάτα για να […]
Αύγουστος…
Αύγουστος. Έρημη η πόλη. Στο δρόμο δυο τρεις που ξέμειναν εδώ. Ο ήλιος καίει. Μαζί μ’ αυτούς ξέμεινες κι εσύ. Ο ήλιος σας καίει. Σας καίει γιατί μαζί με την πόλη κι η ψυχή είναι έρημη. Έλα τώρα. Το ήξερες κι εσύ πριν το πω εγώ. Μην κλαις. Μια διαπίστωση ήταν. Μην κλαις. Μην κάνεις […]
Αναμνήσεις…
Αναμνήσεις, Πυγολαμπίδες σε σκοτάδια βαριά Ανοίγουν φώτα σε γωνιές του μυαλού σου. Πράγματα που κλειδώνεις στα συρτάρια Μαζί με αγάπες, στιγμές και γέλια. Όχι δεν είναι το τέλος του κόσμου Αλλά ξυπνούν οι θύμησες. Τα κρύα βράδια δίπλα στη φωτιά που τρεμοπαίζει, Τις νύχτες που το κρεβάτι σου είναι άδειο, Όταν ζητάς μια αγκαλιά, ένα […]