Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Είναι η λέξη “Ελευθερία” μια λέξη που πολλοί αγάπησαν κι άλλοι τη μίσησαν με πάθος. Μα οι περισσότεροι από αυτούς δεν έμαθαν ποτέ τι είναι αυτό που τόσο διακαώς επιθύμησαν ή αποζήτησαν. Την ψάχνεις κάθε μέρα. Φωνάζεις πως σου αξίζει, δηλώνεις πως είσαι στα αλήθεια ελεύθερος. Είσαι όμως; Περιμένεις να σου μαρτυρήσω το μυστικό. Αυτό […]
Βρίσκομαι άξαφνα δίπλα σε ένα γκρεμό . Περπατώ σύριζα πάνω σε ένα χωμάτινο δρομάκι που υποχωρεί. Τρέμω από το φόβο. Είναι γνωστό πόσο φοβάμαι τους γκρεμούς. Απόκρυμνα βράχια. Χώμα και πέτρες που κυλούν στην παραμικρή μου κίνηση. Τα ύψη δεν τα φοβάμαι. Λατρεύω τα αεροπλάνα. Ήθελα μικρή να γίνω πιλότος. Αγαπημένη μου στιγμή σε κάθε […]
Ξυπνάς ξημερώματα στον καναπέ. Τυλιγμένη αδέξια μέσα σε μια fleece κουβέρτα. Περιτριγυρισμένη από τα πεταμένα ρούχα της χθεσινής βραδιάς. Στο τραπεζάκι ένα ποτήρι κι ένα μπουκάλι κρασί. Άδεια και τα δυο. Το τασάκι δίπλα τους, γεμάτο με τα αποτσίγαρα και τα απομεινάρια ενός πακέτου. Σηκώνεσαι αυτοματοποιημένα και πηγαίνεις στο μπάνιο. Μόνο για να έρθεις αντιμέτωπη […]
Προσωπικά, δεν βάζω σχεδόν ποτέ στόχους όταν ξεκινάει ο καινούργιος χρόνος. Είναι μια διαδικασία που κάνω στα γενέθλια μου. Για μένα τότε ολοκληρώνεται ένας χρόνος στην ζωή μου και ξεκινάει ο επόμενος. Πολύς κόσμος όμως, το κάνει στην αλλαγή του χρόνου αυτό. Κι επειδή σαν άνθρωπος, με ενδιαφέρει συνέχεια να βάζω καινούργιους στόχους, να εξελίσσομαι […]
Μου μιλάς, αλλά δεν ξέρω αν θέλω να σε ακούσω. Οι άνθρωποι προχωράνε. Η ζωή η ίδια προχωράει. Ο χρόνος περνάει. Κι ο δικός μου ήταν πάντοτε πολύ περιορισμένος, για να αναλώνεται και να έχει τη διάθεση να περιμένει. Βιαστική πάντοτε και πεινασμένη για ζωή. Με ένα μόνιμο άγχος, να προλάβουμε να τα ζήσουμε όλα. […]
Περνάει ο χρόνος, καρδιά μου. Ακούς το ρολόι να χτυπά ρυθμικά, ο ήχος του τις νύχτες σε ξαγρυπνά. Πόσο ενοχλητικός… Και κάθε δευτερόλεπτο που μετρά, είναι άλλο ένα δευτερόλεπτο μακριά σου. Κι ο χρόνος δε μετρά για μας όπως για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έχει έναν τρόπο παράδοξο. Μοιάζουν αιώνες οι στιγμές. Κι εκείνες που περάσαμε […]
Ένα ολόγιομο φεγγάρι φωτίζει πάνω από στέγες και ταράτσες την πόλη, κι εγώ αποκαμωμένη, κάτω από την πράσινη τέντα του μπαλκονιού, μιας παλιάς γκρίζας πολυκατοικίας, που το φάρδος του μόλις χωρά την καρέκλα μου, ψάχνω να πάρω λίγο από το άρωμά του. Τριγυρισμένη από μικρές πρασινάδες, φυτεμένες σε γλάστρες, κρεμασμένες στην κουπαστή του μπαλκονιού ή […]
Ώρα να νιώσουμε σπίτι… (μια βάση για τις εξορμήσεις) Περιπλανώμενοι οδοιπόροι, με πυξίδα τον έρωτα σε ένα ταξίδι στον κόσμο. Γύρω μας γκρεμίζεται η πλάση, μα εμείς ταξιδευτές ταυτόχρονα, πλάστες και κτίστες… και δε μας νοιάζει. Γιατί εσύ κι εγώ μικροί δημιουργοί, θα δώσουμε ζωή με ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, την αγάπη μας, με ένα […]
Όποιος τιμωρείται, δεν είναι πια εκείνος που έχει κάνει την πράξη. Είναι πάντα ο αποδιοπομπαίος τράγος. είπε κάποτε ο Νίτσε… Σκεφτόμουν έντονα τι σου αξίζει να πάθεις, πώς να τιμωρηθείς για όσα έχω νιώσει, έχω ζήσει, για τις στιγμές που έκλαψα, που μούσκεψε το μαξιλάρι μου από τα δάκρυα, για την ανάσα μου που κοβόταν […]
Θέλω να σου διηγηθώ μια παραβολή, για διδακτικούς σκοπούς. Ήσουν, λέει, με έναν άνθρωπο που σου θύμιζε τον εαυτό σου και είχε τα ίδια πάθη με σένα για την ελευθερία και για να ταξιδέψει τον κόσμο. Στην αρχή απόρησες πως τον έφερε η ζωή στο δρόμο σου, πώς γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν και […]
Το κουβαλάω συνεχώς πάνω μου όπου κι αν πάω. Άρχισα να το ακούω να το αναφέρουν σε κάτι ιμιτασιόν συζητήσεις οι γονείς μου όταν ήμουν έφηβη. Τώρα που ήδη ξέρω αρκετά γι αυτό γεννάται πάλι η ίδια απορία στο κεφάλι μου. Τι είναι επιτέλους αυτό το υποσυνείδητο? Μα είναι δικό μου, μού ανήκει. Είναι κτήμα […]
Φέτος στα γενέθλιά μου αποφάσισα, ότι τα χρόνια περνούν και ναι μεν δε μου λείπει κάτι αλλά θέλω τόσα πολλά… Θέλω λέω να ζήσω. Και τι θα πει αυτό; Θα πει θέλω να ταξιδέψω τον κόσμο, θέλω να γνωρίσω ανθρώπους, κουλτούρες, να βιώσω νέες εμπειρίες, να ονειρευτώ! Για αυτό και φτιάχτηκε η λίστα. Μην τρομάζεις… […]