Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Ξυπνάω κάθε βράδυ στις τέσσερις τα ξημερώματα με έναν έντονο πόνο στο στομάχι. Κάτι έχω. Τι μου συμβαίνει; Κάτι έχω. Είμαι άρρωστη. Τρέχω στην τουαλέτα. Εμετός. Το φαγητό απ’έξω θα με πείραξε. Πάλι το στομάχι μου. Ημικρανία. Ζάλη. Πάλι τα ίδια. Κάτι έχω. Να πάω στο γιατρό. Ξημερώματα Τετάρτης το τηλέφωνο χτυπά και ήδη γνωρίζω […]
Χρόνια μου πολλά! Στα πρώτα -άντα συν 1. Γεννήθηκα μια – υποτίθεται – ανοιξιάτικη μέρα, με ένα μέτρο χιόνι, ακουμπισμένο στους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τις στέγες και τις ταράτσες των σπιτιών. Χρόνια πολλά, μαμά και μπαμπά! Γιατί μαζί μου γιορτάζετε κι εσείς. Τριάντα ένα χρόνια με αγάπη, λίγο γκρίνια, κανένα καβγαδάκι, γερές αντοχές στα αλλεπάλληλα […]
Μην πέφτεις με τα μούτρα! Πρόσεχε! Μην ενθουσιάζεσαι! Μην ονειρεύεσαι! Μη βιάζεσαι! Μα καλά, είναι δυνατόν να πιστέψει ποτέ κανείς πως θα ακούσω τέτοιες συμβουλές; Όλοι γύρω μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε. Στα μικροπρεπή μυαλά τους δε θέλω να βρεθώ, δε θέλω να δω με τα δικά τους μάτια. Ένας θόρυβος οι ομιλίες στ’ αυτιά μου. Εγώ […]
Μου λείπει που ήμουνα μικρός… …τότε που έβγαινα στην γειτονιά έξω απ’ το σπίτι μου και έπαιζα με τα παιδιά. Παίζαμε μηλάκια και μια φίλη που έμενε κοντά, ήταν η καλύτερη από όλους. Εγώ ήμουν άχρηστος τελείως. Δεν υπήρχε περίπτωση να πετάξω την μπάλα στον αέρα και να μην την πιάσει αυτός που δεν έπρεπε […]
Ερωτηματικά πολλά έχω. Αυτή τη φορά περισσότερα από ποτέ. Είναι δυνατόν ή ζω το όνειρο και θα ξυπνήσω; Δε θυμάμαι αν γνώρισα στη ζωή μου ποτέ κάποιον σαν εσένα. Δε θυμάμαι αν μου μίλησε κάποιος για την ελευθερία που ονειρεύομαι και κυνηγώ σα μικρή χίμαιρα. Ποιος είσαι εσύ που τόσο με καταλαβαίνεις, με νιώθεις, μου […]
…και κανενός άλλου. Όσο κι αν σε ζηλεύουν που έχεις ένα στόχο στην ζωή σου, ένα όνειρο τόσο υπέροχο, εκθαμβωτικό θα έλεγα, μην αφήσεις κανέναν να σου το πάρει. Μπορούν, αν θέλουν, να δημιουργήσουν ένα δικό τους, όπως έκανες κι εσύ, αν έχουν φυσικά την ικανότητα. Αλλά το δικό σου όνειρο είναι μόνο για σένα. […]
Ήταν ένα μικρό παιδί. Κανονικά μικρό. Δηλαδή, δημοτικό. Ζούσε μια ήσυχη ζωή, «κανονική», πολύ ήσυχη. Όλα κυλούσαν ομαλά, σχεδόν βαρετά. Ώσπου μια μέρα, έβγαλε ένα τεράστιο εξόγκωμα στο σώμα του. Ήταν σε σημείο που φαινόταν, οπότε η αλλαγή ήταν μεγάλη. Ο γιατρός του χωριού, είπε ότι δεν θα φύγει ποτέ. Αλλά δεν πειράζει, δεν είναι […]
Μικρή λάτρευα τα παραμύθια. Έτσι ονειροπόλα όπως ήμουν, με συνέπαιρναν οι ιστορίες αγάπης, τ’ άσπρα άλογα και τα κάστρα. Ακόμα και η κακιά μάγισσα δεν ήταν και τόσο κακιά για μένα. Ποιος ξέρει τι πληγωμένη ψυχή ήταν και αυτή. Η ασχήμια είναι ένα προσωπείο που κρύβει πόνο, θλίψη κι απογοήτευση. Ναι. Πίστευα στο ένα μικρό, […]
Μάγισσα νύχτα, Τα πέπλα σου ρίξε, Τον ουρανό σου κοίτα, Τ’ αστέρια σου δείξε. Νύχτα, εσύ Μείνε για πάντα εδώ. Της ζωής πνοή Μονάχα να ξεκουραστώ ζητώ. Δώσε μου το χέρι, Τραγούδα αγέρι, Μάγισσα ταξιδεύτρα Νύχτα, της ψυχής γητεύτρα. Μάγισσα νύχτα, Το φεγγάρι καθρεφτίζεται στο νερό. Ρίξε τα δίχτυα, Χάρισέ μου το όμορφο όνειρο.
Είναι κάτι βράδια, αξημέρωτες αγάπες Που ενώ ο πόνος έχει γίνει συγκάτοικος στη μοναξιά, Ακόμη περιμένεις το φεγγάρι να γλιστρήσει κάτω απ’ την πόρτα σου, Να μπει κρυφά στο μικρό δωμάτιο, Να σιγοψιθυρίσει μες στ’ αυτί σου Γλυκά, ανομολόγητα «σ’ αγαπώ» Κι έπειτα απ’ τις χαραμάδες να ξεφύγει πάλι μόνο. Αυτά τα βράδια με τα […]
Ακροβάτες αιωρούνται μετέωροι στο κενό του νου μου, δίχως σχοινιά, δίχως δίχτυα ασφαλείας. Σε κόλπα ριψοκίνδυνα και νούμερα εντυπωσιακά, που τα παρακολουθείς με δέος και κομμένη την ανάσα. Σε ένα περιπλανώμενο τσίρκο που κουβαλώ πάντα μαζί μου, μέσα μου και διασκεδάζει γηγενείς και οδοιπόρους. Θηριοδαμαστές πολεμούν να ορίσουν και να δαμάσουν τα ασίγαστα πάθη. Να […]