Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Μου λείπει που ήμουνα μικρός… …τότε που έβγαινα στην γειτονιά έξω απ’ το σπίτι μου και έπαιζα με τα παιδιά. Παίζαμε μηλάκια και μια φίλη που έμενε κοντά, ήταν η καλύτερη από όλους. Εγώ ήμουν άχρηστος τελείως. Δεν υπήρχε περίπτωση να πετάξω την μπάλα στον αέρα και να μην την πιάσει αυτός που δεν έπρεπε […]
…και κανενός άλλου. Όσο κι αν σε ζηλεύουν που έχεις ένα στόχο στην ζωή σου, ένα όνειρο τόσο υπέροχο, εκθαμβωτικό θα έλεγα, μην αφήσεις κανέναν να σου το πάρει. Μπορούν, αν θέλουν, να δημιουργήσουν ένα δικό τους, όπως έκανες κι εσύ, αν έχουν φυσικά την ικανότητα. Αλλά το δικό σου όνειρο είναι μόνο για σένα. […]
Ήταν ένα μικρό παιδί. Κανονικά μικρό. Δηλαδή, δημοτικό. Ζούσε μια ήσυχη ζωή, «κανονική», πολύ ήσυχη. Όλα κυλούσαν ομαλά, σχεδόν βαρετά. Ώσπου μια μέρα, έβγαλε ένα τεράστιο εξόγκωμα στο σώμα του. Ήταν σε σημείο που φαινόταν, οπότε η αλλαγή ήταν μεγάλη. Ο γιατρός του χωριού, είπε ότι δεν θα φύγει ποτέ. Αλλά δεν πειράζει, δεν είναι […]