Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Το κουβαλάω συνεχώς πάνω μου όπου κι αν πάω. Άρχισα να το ακούω να το αναφέρουν σε κάτι ιμιτασιόν συζητήσεις οι γονείς μου όταν ήμουν έφηβη. Τώρα που ήδη ξέρω αρκετά γι αυτό γεννάται πάλι η ίδια απορία στο κεφάλι μου. Τι είναι επιτέλους αυτό το υποσυνείδητο? Μα είναι δικό μου, μού ανήκει. Είναι κτήμα […]
Φέτος στα γενέθλιά μου αποφάσισα, ότι τα χρόνια περνούν και ναι μεν δε μου λείπει κάτι αλλά θέλω τόσα πολλά… Θέλω λέω να ζήσω. Και τι θα πει αυτό; Θα πει θέλω να ταξιδέψω τον κόσμο, θέλω να γνωρίσω ανθρώπους, κουλτούρες, να βιώσω νέες εμπειρίες, να ονειρευτώ! Για αυτό και φτιάχτηκε η λίστα. Μην τρομάζεις… […]
Ολοένα ρωτάς γιατί. Δεν μπορείς λες να καταλάβεις. Πολύ φοβάμαι πως δε σε ένοιαξε ποτέ στ’ αλήθεια. Απλά θέλεις να έχεις άποψη για όλα και οποιαδήποτε άποψη διαφορετική από τη δική σου είναι παράδοξη, απίστευτη, μάλλον χαζή. Κοιτάζεις την εφημερίδα σου κάπως αφηρημένα και τάχα με κάποιον στοχασμό μου λες… “Πολλές αυτοκτονίες. Γιατί; Κρίμα, ρε […]
Φέτος, τα’ φερε «κάπως» η ζωή (πάντα κάπως τα φέρνει η άτιμη) και αποφάσισα να διεκπεραιώσω την καλοκαιρινή σεζόν σε ένα ξενοδοχείο στην Χαλκιδική. Με την τεράστια προϋπηρεσία μου και την αδιαμφισβήτητα εκλεπτυσμένη επαγγελματική μου πείρα, αποφάσισα να στραφώ σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων και πάνω (σόρρυ, πάλι ξέχασα ότι δεν υπάρχει πιο πάνω… αν βέβαια […]
Αγαπημένη μου κατάθλιψη, σου γράφω γιατί θα ήθελα να ξέρεις πως έχω αρχίσει να σε ξεπερνάω. Μπορεί να είσαι δυνατή, να με είχες παγιδεύσει επιδέξια όπως η αράχνη το θύμα της, αλλά η δική μου δύναμη είναι μεγαλύτερη. Θα ήθελα να ξέρεις πως βρήκα τη δύναμη σήμερα να χαμογελάσω, έστω για λίγο. Το μαύρο χρώμα […]
Είναι αυτή η θεωρία, βλέπεις, τα ετερώνυμα έλκονται. Και δεν μιλάω ερωτικά αυτή τη φορά. Ζω ένα δράμα με το άλλο μου μισό. Ναι. Αυτή είναι η τρελή και αλλοπαρμένη κολλητή μου. Θα λέω άσπρο, θα λέει ροζ. Θα λέω δερμάτινο, θα λέει λεοπάρ. Θα λέω μαύρο, θα λέει κίτρινο. Στα εικοσιτέσσερα μας, και όντας […]
Ξυπνάω κάθε βράδυ στις τέσσερις τα ξημερώματα με έναν έντονο πόνο στο στομάχι. Κάτι έχω. Τι μου συμβαίνει; Κάτι έχω. Είμαι άρρωστη. Τρέχω στην τουαλέτα. Εμετός. Το φαγητό απ’έξω θα με πείραξε. Πάλι το στομάχι μου. Ημικρανία. Ζάλη. Πάλι τα ίδια. Κάτι έχω. Να πάω στο γιατρό. Ξημερώματα Τετάρτης το τηλέφωνο χτυπά και ήδη γνωρίζω […]
Χρόνια μου πολλά! Στα πρώτα -άντα συν 1. Γεννήθηκα μια – υποτίθεται – ανοιξιάτικη μέρα, με ένα μέτρο χιόνι, ακουμπισμένο στους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τις στέγες και τις ταράτσες των σπιτιών. Χρόνια πολλά, μαμά και μπαμπά! Γιατί μαζί μου γιορτάζετε κι εσείς. Τριάντα ένα χρόνια με αγάπη, λίγο γκρίνια, κανένα καβγαδάκι, γερές αντοχές στα αλλεπάλληλα […]
Σβήνω και γράφω, γράφω και σβήνω. Θα μου πεις στην αναζήτηση της τελειότητας… Όχι, μικρή μου αγάπη. Διορθώνω τα γραπτά μου, μην τυχόν διαβάσεις, μην τυχόν καταλάβεις κάτι από μένα, μην τυχόν νιώσεις, μην τυχόν αναγνωρίσεις κάτι δικό μας. Φόβος είναι και αν. Αυτό το μην τυχόν. Μην τυχόν θυμηθείς λίγο ιδιαίτερα, το πρόσωπό μου, […]
Η Δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι μου, απειλεί το θρόνο του ερωτά μου. Κάθε φορά που την κοιτάζω, βλέπω το κεφάλι μου να σκίζεται στα δύο. Ύστερα πάλι το στρέφω χαμηλά, στο επίπεδο των ηδονών. Μερικές φορές, βυθισμένη στη μέθη των απολαύσεων, ξεχνώ τη συμφωνία που έχω κάνει με το διαβολικό φτερωτό αγγελάκι, ξεχνώ […]
Έκπληκτη, περπατώντας βρίσκω μια πέτρα, με μοναδικό σχήμα, κυματιστά χρώματα, εντυπωσιακή! Σκύβω, την κρατάω στη παλάμη μου και οι εκπλήξεις συνεχίζονται. Μ’ ένα απλό γύρισμα, έχει σχήμα καρδιάς. Φοβερό! Μια βαρετή ημέρα…σ’ ένα απλό διάβα συναντώ ένα αριστούργημα, ένα κόσμημα που μου έφτιαξε τη μέρα, μου έδωσε συναισθήματα, λόγο για να χαρακτηρίσω τη μέρα μοναδική. […]
Μην πέφτεις με τα μούτρα! Πρόσεχε! Μην ενθουσιάζεσαι! Μην ονειρεύεσαι! Μη βιάζεσαι! Μα καλά, είναι δυνατόν να πιστέψει ποτέ κανείς πως θα ακούσω τέτοιες συμβουλές; Όλοι γύρω μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε. Στα μικροπρεπή μυαλά τους δε θέλω να βρεθώ, δε θέλω να δω με τα δικά τους μάτια. Ένας θόρυβος οι ομιλίες στ’ αυτιά μου. Εγώ […]